۱۴۵٬۰۰۳
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ابی طالب' به 'ابیطالب') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
==هدف و روش== | ==هدف و روش== | ||
*پژوهشگر معاصر، [[سید احمد غفاری قرهباغ]] تأکید کرده است: نوشتار پيشرو، تلاشى از سوى گروهى از پژوهشگران متعهّد عرصه فلسفه اسلامى براى تبيين محقّقانه اين نكته است كه انديشمندان شيعى، نقش منحصربهفردى در تأسيس، تدوين و گسترش دانش عقلى فلسفه اسلامى داشتهاند، و اين تأثير تا عصر حاضر ادامه يافته است. <ref> مقدمه عضو گروه علمی علوم عقلی، ص26- 27. </ref> | *پژوهشگر معاصر، [[غفاری قرهباغ، احمد|سید احمد غفاری قرهباغ]] تأکید کرده است: نوشتار پيشرو، تلاشى از سوى گروهى از پژوهشگران متعهّد عرصه فلسفه اسلامى براى تبيين محقّقانه اين نكته است كه انديشمندان شيعى، نقش منحصربهفردى در تأسيس، تدوين و گسترش دانش عقلى فلسفه اسلامى داشتهاند، و اين تأثير تا عصر حاضر ادامه يافته است. <ref> مقدمه عضو گروه علمی علوم عقلی، ص26- 27. </ref> | ||
==ساختار و محتوا== | ==ساختار و محتوا== | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
#«حکمت اسلامی و مسأله روش»: نقش حکیمان مسلمان از [[فارابی]] تا [[طباطبایی، سید محمدحسین | علامه طباطبایى]] را در تغییر و تحول روش تحلیل، تفسیر، استدلال و استنتاج فلسفی آشکار میسازد. | #«حکمت اسلامی و مسأله روش»: نقش حکیمان مسلمان از [[فارابی]] تا [[طباطبایی، سید محمدحسین | علامه طباطبایى]] را در تغییر و تحول روش تحلیل، تفسیر، استدلال و استنتاج فلسفی آشکار میسازد. | ||
#«حکمت اسلامی و فلسفههای مضاف»: به مسأله ارتباط فلسفه اسلامی با مبادی علوم و فلسفههای مضاف، میپردازد و مهمترین منابع و مصادر تأسیس و توسعه و غایت مشترک فلسفههای مضاف را بیان میکند. | #«حکمت اسلامی و فلسفههای مضاف»: به مسأله ارتباط فلسفه اسلامی با مبادی علوم و فلسفههای مضاف، میپردازد و مهمترین منابع و مصادر تأسیس و توسعه و غایت مشترک فلسفههای مضاف را بیان میکند. | ||
#«نقش حکمای شیعه در گسترش مباحث حکمت اسلامی»: بخشی از فعالیتهای عقلی و فلسفی حکیمان شیعی از جمله [[سهروردی]] و [[طالقانی، محمدنعیم | ملا نعیما طالقانى]] را توضیح میدهد. | #«نقش حکمای شیعه در گسترش مباحث حکمت اسلامی»: بخشی از فعالیتهای عقلی و فلسفی حکیمان شیعی از جمله [[سهروردی، یحیی بن حبش|سهروردی]] و [[طالقانی، محمدنعیم | ملا نعیما طالقانى]] را توضیح میدهد. | ||
==نمونه مباحث== | ==نمونه مباحث== | ||
* نقش تبيين عقلانى آموزههاى دينى حداقل از دو منظر شايان توجه است: | * نقش تبيين عقلانى آموزههاى دينى حداقل از دو منظر شايان توجه است: | ||
# نخست از منظر دفاع از دين و باورهاى دينى است؛ از مَعبر تبيين عقلانى به معناى إرائه توضيح و تصويرى مقبول از تعاليم دينى بهگونهاىكه با قواعد عامه فهم بشر و موازين پذيرفته شده عقلى هماهنگ باشد، در عمل دفاعى عقلى از دين انجام مىپذيرد كه از جهتى مىتواند معيارى براى حقانيت دين تلقى گردد و از جهت ديگر مىتواند شبهات و اشكالات مربوط به باورهاى دينى را پاسخگو باشد. | # نخست از منظر دفاع از دين و باورهاى دينى است؛ از مَعبر تبيين عقلانى به معناى إرائه توضيح و تصويرى مقبول از تعاليم دينى بهگونهاىكه با قواعد عامه فهم بشر و موازين پذيرفته شده عقلى هماهنگ باشد، در عمل دفاعى عقلى از دين انجام مىپذيرد كه از جهتى مىتواند معيارى براى حقانيت دين تلقى گردد و از جهت ديگر مىتواند شبهات و اشكالات مربوط به باورهاى دينى را پاسخگو باشد. | ||
# دوم از ناحيه ظهور زيبايىهاى يك آموزه دينى و دسترسى به لايههاى زيرين معارف دينى است كه از آن به محاسن كلام تعبير مىگردد. تبيين عقلانى راهى است براى آشكار كردن عمق و زيبايى يك آموزه و از اين طريق مىتوان مردم را به حقايق دينى ترغيب نمود. اين مدعا به استناد روايتى از [[امام رضا عليهالسلام]] توضيح داده شد كه در ضمن آن فرمود اگر مردم زيبايىهاى كلام ما را مىدانستند از ما پيروى مىكردند. در تاريخ اسلام انديشمندان شيعه پيشگامان تبيين عقلانى آموزههاى دينى بودهاند و در سيره و آثار آنها نمونههاى فراوانى مىتوان مشاهده نمود.... نمونه اين شبهات را در خصوص آموزه «توبه» و «شفاعت» مىتوان ديد. تبيين [[طباطبایی، سید محمدحسین| علامه طباطبایى]] درباره اين دو آموزه مهم دينى تصويرى خردپذير از آنها بهدست داده است و با تبيين مذكور جايى براى اشكالات و ايرادات مطروحه مبنى بر نامعقول بودن اين دو آموزه دينى، باقى نمىماند. <ref> متن کتاب، ص223- 224. </ref> | # دوم از ناحيه ظهور زيبايىهاى يك آموزه دينى و دسترسى به لايههاى زيرين معارف دينى است كه از آن به محاسن كلام تعبير مىگردد. تبيين عقلانى راهى است براى آشكار كردن عمق و زيبايى يك آموزه و از اين طريق مىتوان مردم را به حقايق دينى ترغيب نمود. اين مدعا به استناد روايتى از [[امام رضا علیهالسلام|امام رضا عليهالسلام]] توضيح داده شد كه در ضمن آن فرمود اگر مردم زيبايىهاى كلام ما را مىدانستند از ما پيروى مىكردند. در تاريخ اسلام انديشمندان شيعه پيشگامان تبيين عقلانى آموزههاى دينى بودهاند و در سيره و آثار آنها نمونههاى فراوانى مىتوان مشاهده نمود.... نمونه اين شبهات را در خصوص آموزه «توبه» و «شفاعت» مىتوان ديد. تبيين [[طباطبایی، سید محمدحسین| علامه طباطبایى]] درباره اين دو آموزه مهم دينى تصويرى خردپذير از آنها بهدست داده است و با تبيين مذكور جايى براى اشكالات و ايرادات مطروحه مبنى بر نامعقول بودن اين دو آموزه دينى، باقى نمىماند. <ref> متن کتاب، ص223- 224. </ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||