زوزنی، محمد بن حسن: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ابوسهل زوزنی''' (متوفی ح ۴۴۶ق)،ابوسهل زوزنی با نام کامل محمد بن حسین (یا حسن) زوزنی، ملقب به شیخ العمید، از دبیران و دیوانسالاران برجسته عصر غزنوی بود. وی ابتدا به عنوان معلم فرزندان احمد میمندی، وزیر سلطان محمود غزنوی، به دربار راه یافت و سپس به عنوان سرپرست ولیعهد، مسعود، در هرات منصوب شد. ابوسهل به دلیل نزدیکی به مسعود، مورد حسادت درباریان قرار گرفت و به بددینی متهم شد که منجر به زندانی شدنش در غزنین گردید. پس از مرگ سلطان محمود، ابوسهل از زندان گریخت و در دامغان به مسعود پیوست و در به قدرت رساندن او نقش کلیدی ایفا کرد. در دوره سلطنت مسعود، ابوسهل به مقاماتی همچون ریاست دیوان رسائل دست یافت و نفوذ بسیاری پیدا کرد. او به داشتن طبعی شرور و توطئه‌گر شهرت داشت و در برکناری و اعدام رقبایی چون حسنک وزیر نقش مستقیم داشت. ابوسهل در ادبیات عرب و فارسی مهارت داشت و با ادیبان بزرگی مانند [[ثعالبی، عبدالملک بن محمد|ثعالبی]] مکاتبه می‌کرد. از اشعار او، نمونه‌هایی در مضامین ذم دنیا و خمریات به جا مانده است.