۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'حلاج' به 'حلاج ') |
جز (جایگزینی متن - ']] ،' به ']]،') |
||
خط ۹۹: | خط ۹۹: | ||
از فصل 22 تا 26: در بيان مذهب و شريعت اهالى ايران، تصوف و عقايد فرق صوفيه، چگونگى احوال علما، تجار، وضع محاكم، رفتار طوايف و قبايل، عادات شهر نشينان، عشاير و ايلات، طرز حكومت سلاطين و ويژگىهاى اخلاقى و صفات درباريان و نزديكان شاه، آب و هواى ايران و اختلاف طبايع اهالى شرق مىباشد. | از فصل 22 تا 26: در بيان مذهب و شريعت اهالى ايران، تصوف و عقايد فرق صوفيه، چگونگى احوال علما، تجار، وضع محاكم، رفتار طوايف و قبايل، عادات شهر نشينان، عشاير و ايلات، طرز حكومت سلاطين و ويژگىهاى اخلاقى و صفات درباريان و نزديكان شاه، آب و هواى ايران و اختلاف طبايع اهالى شرق مىباشد. | ||
مؤلف در سفرهاى خود به ايران، با صوفيان ايران مراودت و معاشرت داشته و در اين فصول، به تفصيل از عقايد آنان و فرقههاى مختلف صوفيه سخن به ميان رفته است؛ اشعار و سخنان شاعران و عارفان بنام همچون شمس تبريزى، مولوى، [[حلاج، حسین بن منصور|حلاج]] ، سهل بن عبد الله، سعدى، حافظ و... را منبع عقيده صوفيان ايران دانسته و از نوشتههاى او در اين بخش برداشت مىشود كه او ارادت خاصى به اين طبقه داشته و تحت تأثير گفتار آنان قرار گرفته است. | مؤلف در سفرهاى خود به ايران، با صوفيان ايران مراودت و معاشرت داشته و در اين فصول، به تفصيل از عقايد آنان و فرقههاى مختلف صوفيه سخن به ميان رفته است؛ اشعار و سخنان شاعران و عارفان بنام همچون شمس تبريزى، مولوى، [[حلاج، حسین بن منصور|حلاج]]، سهل بن عبد الله، سعدى، حافظ و... را منبع عقيده صوفيان ايران دانسته و از نوشتههاى او در اين بخش برداشت مىشود كه او ارادت خاصى به اين طبقه داشته و تحت تأثير گفتار آنان قرار گرفته است. | ||
نگاهى به ترجمه | نگاهى به ترجمه |
ویرایش