پرش به محتوا

نفحات عاشوراء: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR18247J1.jpg | عنوان = نفحات عاشوراء | عنوان‌های دیگر = نفحات عاشوراء (10) [ده] | پدیدآورندگان | پدیدآوران = ساعدی، فاخر (نويسنده) آل نور، نعمه (مصحح) |زبان | زبان = عربی | کد کنگره = /س2ن7 41/5 BP | موضوع =حسین بن علی (ع)، اما...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۵: خط ۲۵:
| پیش از =  
| پیش از =  
}}
}}
'''نفحات عاشوراء (10)'''، نوشتاری از خطابه‌های  [[ساعدی، فاخر|فاخر ساعدی]] است که بخش دهم از مجموعه «نفحات عاشوراء» است. این اثر دربارۀ فضیلت‌ها و ابعاد نهضت امام حسین(ع) و اصحاب ایشان نگاشته شده است. موضوع اصلی آن ارائه مجموعه‌ای از مجالس و سخنرانی‌های منبری پیرامون وقایع عاشورا، تبیین اهداف قیام و دفاع از سیره اهل‌بیت(ع) است.
'''نفحات عاشوراء (10)'''، نوشتاری از خطابه‌های  [[ساعدی، فاخر|فاخر ساعدی]] است که بخش دهم از مجموعه «نفحات عاشوراء» است. این اثر دربارۀ فضیلت‌ها و ابعاد نهضت [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] و اصحاب ایشان نگاشته شده است. موضوع اصلی آن ارائه مجموعه‌ای از مجالس و سخنرانی‌های منبری پیرامون وقایع عاشورا، تبیین اهداف قیام و دفاع از سیره اهل‌بیت(ع) است.


==انگیزه نگارش==
==انگیزه نگارش==
فاخر ساعدی خواسته است که با ارائۀ این خطابه‌ها و بازنویسی آن‌ها خدمتی به عموم مردم، به‌ویژه خادمان منبر حسینی کرده باشد.<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص12-11</ref>
[[ساعدی، فاخر|فاخر ساعدی]] خواسته است که با ارائۀ این خطابه‌ها و بازنویسی آن‌ها خدمتی به عموم مردم، به‌ویژه خادمان منبر حسینی کرده باشد.<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص12-11</ref>


==ساختار==
==ساختار==
خط ۳۸: خط ۳۸:
#سبک خطابی و منبری: مطالب در قالب «محاضرات» یا سخنرانی‌های مجلسی تنظیم شده‌اند که برای ایراد در منبر حسینی مناسب است و دارای لحنی استوار و تأثیرگذار است.<ref>ر.ک: همان، ص23، 73</ref>
#سبک خطابی و منبری: مطالب در قالب «محاضرات» یا سخنرانی‌های مجلسی تنظیم شده‌اند که برای ایراد در منبر حسینی مناسب است و دارای لحنی استوار و تأثیرگذار است.<ref>ر.ک: همان، ص23، 73</ref>
# تقسیم‌بندی موضوعی دقیق: مباحث به ویژه در خطبه‌های اصلی به چند محور (المحاور) یا نکته (نقاط) تقسیم می‌شوند و برای فهم بهتر، با عناوین «أولاً، ثانیاً، ثالثاً...» ساماندهی شده‌اند.<ref>ر.ک: همان، ص39، 110-107</ref>
# تقسیم‌بندی موضوعی دقیق: مباحث به ویژه در خطبه‌های اصلی به چند محور (المحاور) یا نکته (نقاط) تقسیم می‌شوند و برای فهم بهتر، با عناوین «أولاً، ثانیاً، ثالثاً...» ساماندهی شده‌اند.<ref>ر.ک: همان، ص39، 110-107</ref>
# استفاده وسیع از ادبیات و شعر: فاخر برای افزایش تأثیر عاطفی و بیانی، از انواع قالب‌های شعری به‌ویژه از «مجرّدات»، «ابوذیّه» و «تخمیس» استفاده می‌کند که بیشتر در ابتدا یا انتهای مجالس می‌آیند.<ref>ر.ک: همان، ص32-30، 37، 65-63</ref>
# استفاده وسیع از ادبیات و شعر: [[ساعدی، فاخر|فاخر]] برای افزایش تأثیر عاطفی و بیانی، از انواع قالب‌های شعری به‌ویژه از «مجرّدات»، «ابوذیّه» و «تخمیس» استفاده می‌کند که بیشتر در ابتدا یا انتهای مجالس می‌آیند.<ref>ر.ک: همان، ص32-30، 37، 65-63</ref>
# تمرکز بر جنبه‌های عقیدتی و تربیتی: هدف این مجالس تنها ذکر مصیبت نیست، بلکه تبیین مبانی عقیدتی، فضائل اهل بیت(ع) است <ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص12-11</ref>
# تمرکز بر جنبه‌های عقیدتی و تربیتی: هدف این مجالس تنها ذکر مصیبت نیست، بلکه تبیین مبانی عقیدتی، فضائل اهل بیت(ع) است <ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص12-11</ref>


==گزارش محتوا==
==گزارش محتوا==
فاخر  مقدمه کتاب را با حمد و صلوات آغاز می‌کند و نهضت امام حسین(ع) را به‌عنوان «ثورة عظیمة ذات أبعاد متعدّدة» (انقلابی بزرگ با ابعاد مختلف) معرفی می‌نماید به‌گونه‌ای که جمع‌کنندۀ عبرت و غیرت است و ریشه در انقلاب انبیا دارد. او اثر خود را آسان‌کنندۀ کار خطابه برای خادمان منبر حسینی برمی‌شمرد.<ref>ر.ک: همان، ص12-11</ref>
[[ساعدی، فاخر|فاخر]] مقدمه کتاب را با حمد و صلوات آغاز می‌کند و نهضت [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] را به‌عنوان «ثورة عظیمة ذات أبعاد متعدّدة» (انقلابی بزرگ با ابعاد مختلف) معرفی می‌نماید به‌گونه‌ای که جمع‌کنندۀ عبرت و غیرت است و ریشه در انقلاب انبیا دارد. او اثر خود را آسان‌کنندۀ کار خطابه برای خادمان منبر حسینی برمی‌شمرد.<ref>ر.ک: همان، ص12-11</ref>


در اینجا نمونه‌ای از کار فاخر ساعدی، برای فهم شیوۀ خطابی او بررسی می‌شود:
در اینجا نمونه‌ای از کار [[ساعدی، فاخر|فاخر ساعدی]]، برای فهم شیوۀ خطابی او بررسی می‌شود:


مجلس شب اول این مجلس با عنوان «الیوم الأول، المجلس الأول» و با اشعاری حماسی و مرثیه‌سرایی (مجرّدات و ابوذیّه) آغاز می‌گردد. خطیب در این خطابه، بر فضیلت گریه و سوگواری برای امام حسین(ع) تمرکز دارد. ref>ر.ک: همان، ص32-15</ref>
مجلس شب اول این مجلس با عنوان «الیوم الأول، المجلس الأول» و با اشعاری حماسی و مرثیه‌سرایی (مجرّدات و ابوذیّه) آغاز می‌گردد. خطیب در این خطابه، بر فضیلت گریه و سوگواری برای [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] تمرکز دارد. ref>ر.ک: همان، ص32-15<nowiki></ref></nowiki>
 
سبک و ادبیات خطابه: فاخر با ادبیاتی قوی و تأثیرگذار، بر محوریت روایات و احادیث سخن می‌گوید و تأکید می‌کند که حتی ائمۀ پیشین نیز بر مصیبت [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] گریسته‌اند. وی سپس به بررسی «شعر» به عنوان یکی از مهم‌ترین راه‌های تحریک عبرت و اشک (من أهم الطرق التی تثیر العبرة) می‌پردازد. خطیب ویژگی‌های اصلی تأثیرگذاری شعر بر روان انسان را برمی‌شمارد؛ از جمله اینکه شعر به دلیل موسیقی، وزن و ایقاع خاص خود بر احساسات اثر می‌گذارد، عواطف را تهییج می‌کند، و به دلیل ساختار کوتاه و عمیق، سریعاً در قلب نفوذ می‌کند. او همچنین به سیره ائمه(ع) در توجه به شعرا، مانند تجلیل از جعفر بن عفان الطائی و دیگران اشاره می‌کند تا به اهمیت این سبک تأکید نماید<ref>ر.ک: همان، ص27-19</ref>


سبک و ادبیات خطابه: فاخر با ادبیاتی قوی و تأثیرگذار، بر محوریت روایات و احادیث سخن می‌گوید و تأکید می‌کند که حتی ائمۀ پیشین نیز بر مصیبت امام حسین(ع) گریسته‌اند. وی سپس به بررسی «شعر» به عنوان یکی از مهم‌ترین راه‌های تحریک عبرت و اشک (من أهم الطرق التی تثیر العبرة) می‌پردازد. خطیب ویژگی‌های اصلی تأثیرگذاری شعر بر روان انسان را برمی‌شمارد؛ از جمله اینکه شعر به دلیل موسیقی، وزن و ایقاع خاص خود بر احساسات اثر می‌گذارد، عواطف را تهییج می‌کند، و به دلیل ساختار کوتاه و عمیق، سریعاً در قلب نفوذ می‌کند. او همچنین به سیره ائمه(ع) در توجه به شعرا، مانند تجلیل از جعفر بن عفان الطائی و دیگران اشاره می‌کند تا به اهمیت این سبک تأکید نماید<ref>ر.ک: همان، ص27-19</ref>
سبک کلی خطابه، ترکیبی از نقل‌های تاریخی و روایی، همراه با تحلیل عمیق و منطقی برای اثبات ضرورت گریه و مرثیه‌سرایی است.
سبک کلی خطابه، ترکیبی از نقل‌های تاریخی و روایی، همراه با تحلیل عمیق و منطقی برای اثبات ضرورت گریه و مرثیه‌سرایی است.