۱۴۴٬۵۹۹
ویرایش
زندگینامه و خدمات علمی و فرهنگی آزرمیدخت صفوی: تفاوت میان نسخهها
زندگینامه و خدمات علمی و فرهنگی آزرمیدخت صفوی (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۳۰ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۷:۲۸
، ۳۰ سپتامبربدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NURزندگینامه و خدمات علمی و فرهنگی آزرمیدخت صفویJ1.jpg | عنوان =زندگینامه و خدمات علمی و فرهنگی آزرمیدخت صفوی | عنوانهای دیگر = |پدیدآورندگان | پدیدآوران = قنبری، امید (کوششگر) |زبان | زبان =فارسی | کد کنگره = | موضوع...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
}} | }} | ||
'''زندگینامه و خدمات علمی و فرهنگی آزرمیدخت صفوی''' به کوشش امید قنبری پژوهشگر؛ این کتاب مجموعهای از مقالات درباره زندگی و خدمات علمی پروفسور آزرمیدخت | '''زندگینامه و خدمات علمی و فرهنگی آزرمیدخت صفوی''' به کوشش [[قنبری، امید|امید قنبری]]، پژوهشگر؛ این کتاب مجموعهای از مقالات درباره زندگی و خدمات علمی پروفسور [[آزرمیدخت صفوی]]، بانوی ادیب و حامی خستگیناپذیر زبان و ادب فارسی در هند است که توسط انجمن آثار و مفاخر فرهنگی منتشر شده است. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
کتاب «زندگینامه و خدمات علمی و فرهنگی آزرمیدخت | کتاب «زندگینامه و خدمات علمی و فرهنگی [[آزرمیدخت صفوی]]» به کوشش [[قنبری، امید|امید قنبری]]، توسط انجمن آثار و مفاخر فرهنگی در سال 1394 با تیراژ 1000 نسخه منتشر شده است. این اثر به بررسی زندگی و خدمات علمی پروفسور [[آزرمیدخت صفوی]]، از فرهیختگان برجسته حوزه زبان و ادبیات فارسی در هند میپردازد. | ||
آزرمیدخت صفوی در سال 1952 میلادی در یک خانوادۀ اصیل ایرانی در شمسآباد اتراپرادش هند به دنیا آمد. نیاکان وی همه از عالمان علم و دین بودند که در سال 1737 میلادی نیای وی رحمتالله شاه صفوی در عهد محمدشاه گورکانی از ایران به عظیمآباد کوچ کرده بود. وی از همان آغاز با ادب فارسی آشنا شد و تحت نظارت پدر به مطالعه کتابهای فارسی چون گلستان، بوستان، شاهنامه، دیوان حافظ و اسکندرنامۀ نظامی پرداخت. | آزرمیدخت صفوی در سال 1952 میلادی در یک خانوادۀ اصیل ایرانی در شمسآباد اتراپرادش هند به دنیا آمد. نیاکان وی همه از عالمان علم و دین بودند که در سال 1737 میلادی نیای وی رحمتالله شاه صفوی در عهد محمدشاه گورکانی از ایران به عظیمآباد کوچ کرده بود. وی از همان آغاز با ادب فارسی آشنا شد و تحت نظارت پدر به مطالعه کتابهای فارسی چون گلستان، بوستان، شاهنامه، دیوان حافظ و اسکندرنامۀ نظامی پرداخت. | ||
پس از پایان دورۀ دبیرستان، وارد رشته زبان و ادبیات فارسی دانشگاه علیگر شد و در سال 1974 با رسالهای با عنوان «سعدی غزلسرا و شاعر بشردوست» مدرک دکترای خود را دریافت کرد. پس از اخذ مدرک دکتری به ایران مسافرت کرد و در دانشگاه تهران از محضر استادانی چون فروزانفر، | پس از پایان دورۀ دبیرستان، وارد رشته زبان و ادبیات فارسی دانشگاه علیگر شد و در سال 1974 با رسالهای با عنوان «سعدی غزلسرا و شاعر بشردوست» مدرک دکترای خود را دریافت کرد. پس از اخذ مدرک دکتری به ایران مسافرت کرد و در دانشگاه تهران از محضر استادانی چون [[فروزانفر، بدیعالزمان|فروزانفر]]، [[شهیدی، سید جعفر|سید جعفر شهیدی]]، [[همایی، جلالالدین|جلال همایی]]، [[یغمایی، حبیب|حبیب یغمایی]]، [[خانلری، پرویز|ناتل خانلری]] و [[باستانی پاریزی، محمدابراهیم|باستانی پاریزی]] بهره برد. | ||
خانم دکتر صفوی در طول حیات علمی خود همواره مدافع زبان فارسی بود و از سال 1999 میلادی ریاست انجمن استادان زبان فارسی در هند را بر عهده گرفت. در سال 1390 نیز به عضویت شورای علمی دانشنامه زبان و ادب فارسی در شبه قاره انتخاب شد. | خانم دکتر صفوی در طول حیات علمی خود همواره مدافع زبان فارسی بود و از سال 1999 میلادی ریاست انجمن استادان زبان فارسی در هند را بر عهده گرفت. در سال 1390 نیز به عضویت شورای علمی دانشنامه زبان و ادب فارسی در شبه قاره انتخاب شد. | ||
کتاب حاضر شامل مقالات متعددی از پژوهشگران مختلف است که از جمله میتوان به «زندگینامه پروفسور آزرمیدخت صفوی» نوشته احتشام الدین، «درباره فرهنگ جهانگیری» از علی اشرف | کتاب حاضر شامل مقالات متعددی از پژوهشگران مختلف است که از جمله میتوان به «زندگینامه پروفسور آزرمیدخت صفوی» نوشته احتشام الدین، «درباره فرهنگ جهانگیری» از [[علی اشرف صادقی]]، «بررسی تحلیلی جایگاه زبان فارسی در شبه قاره» اثر خود پروفسور صفوی، و «[[آزرمیدخت صفوی]] بانوی ادیب و حامی خستگی ناپذیر زبان و ادب فارسی در هند» نوشته کریم نجفی برزگر اشاره کرد. | ||
در بخشی از مقاله پروفسور صفوی با عنوان «بررسی تحلیلی جایگاه زبان فارسی در شبه قاره» میخوانیم: «حملههای غزنویها به هند دو امتیاز مهم داشت؛ نخست اینکه بتخانههای بزرگ هند مانند سومنات و میرتهه و کشمیر و غیره را ویران کرد و به جای آنها مسجد ساخت و رسم بتپرستی را منسوخ اعلام کرد و بدینگونه فرهنگ چهارصدسالۀ غنی اسلام و ایران را در آن خطه بگسترد. دوم اینکه زبان فارسی را در آنجا رواج داد که بعدها به عنوان زبان ادبی و ملی و عرفانی و دینی در آن دیار یکی از امتیازات ارزشمند به شمار میرفت». (ص 40) | در بخشی از مقاله پروفسور صفوی با عنوان «بررسی تحلیلی جایگاه زبان فارسی در شبه قاره» میخوانیم: «حملههای غزنویها به هند دو امتیاز مهم داشت؛ نخست اینکه بتخانههای بزرگ هند مانند سومنات و میرتهه و کشمیر و غیره را ویران کرد و به جای آنها مسجد ساخت و رسم بتپرستی را منسوخ اعلام کرد و بدینگونه فرهنگ چهارصدسالۀ غنی اسلام و ایران را در آن خطه بگسترد. دوم اینکه زبان فارسی را در آنجا رواج داد که بعدها به عنوان زبان ادبی و ملی و عرفانی و دینی در آن دیار یکی از امتیازات ارزشمند به شمار میرفت». (ص 40) | ||