دیوان وحید قزوینی، قصاید و غزلیات: تفاوت میان نسخه‌ها

'''دیوان وحید قزوینی، قصاید و غزلیات''' تألیف میرزا محمدطاهر وحید قزوینی (۱۰۱۵-۱۱۱۲ق) دولتمرد، مورخ و شاعر نامدار دوره صفوی؛ به تحقیق و تصحیح دکتر رقیه صدرایی (عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی - واحد علوم و تحقیقات تهران)؛ مجموعۀ جامعی از اشعار او شامل قصاید، غزلیات، مقطعات و رباعیات است که به همت کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی منتشر شده است. این دیوان به عنوان یکی از منابع مهم برای شناخت سبک شعر دوره صفوی و به ویژه سبک هندی، در اختیار ادب‌پژوهان قرار گرفته است.

دیوان حاضر، حاصل جمع‌آوری و تصحیح اشعار میرزا محمدطاهر وحید قزوینی، شاعر، ادیب و مورخ برجسته عصر صفوی است. مصحح کتاب دکتر رقیه صدرایی با استفاده از سه نسخه خطی معتبر، از جمله نسخه‌ای که احتمالاً به خط خود شاعر است، اقدام به تصحیح انتقادی این دیوان نموده است. این اثر مشتمل بر بیش از سی‌هزار بیت شعر در قالب‌های مختلف است.

بخش نخست کتاب به قصاید اختصاص دارد که شامل ۴۱ قصیده است. بیست قصیده در ستایش خداوند، امام رضا(ع)، حضرت علی(ع) و سایر ائمه اطهار سروده شده و بیست و یک قصیده دیگر در مدح پادشاهان صفوی، به ویژه شاه عباس دوم و شاه سلیمان، و نیز میرزا تقی اعتمادالدوله (ساروتقی) است. ساختار قصاید او، متأثر از سبک عراقی و با چاشنی سبک هندی، شامل تغزل، تخلص، مدح و تأبید (شریطه) است. یکی از ویژگی‌های بارز قصاید وحید، توصیف دقیق و زیبای طبیعت است تا جایی که می‌توان او را شاعر طبیعت دانست. عناصری مانند گل‌ها، رنگ‌ها و سنگ‌ها در اشعار او بسامد بالایی دارند.

در مقدمه مصحح، به تفصیل به زندگی‌نامه وحید قزوینی، خاندان او، آثار منثور و منظومش، سبک شعری و نیز معرفی نسخه‌های مورد استفاده و شیوه تصحیح پرداخته شده است. از جمله آثار منثور مشهور وی می‌توان به *تاریخ جهان‌آرای عباسی* (عباس‌نامه) اشاره کرد که از مهم‌ترین منابع تاریخ دوره صفویه به شمار می‌رود.<ref>[https://literaturelib.com/books/1986 ر.ک.پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref>