۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - '« ' به '«') |
||
خط ۷۶: | خط ۷۶: | ||
ب)- انسجام و انضباطى كه در متن ديده مىشود، كتاب حاضر را در زمره نخستين و بهترين تذكره عرفانى قرار داده است و بهطور مستقيم يا غير مستقيم در تذكرههايى كه بعداً نوشته شد، تاثير شگرف دارد. | ب)- انسجام و انضباطى كه در متن ديده مىشود، كتاب حاضر را در زمره نخستين و بهترين تذكره عرفانى قرار داده است و بهطور مستقيم يا غير مستقيم در تذكرههايى كه بعداً نوشته شد، تاثير شگرف دارد. | ||
ج)- نقطه آغازى مناسب براى ذكر نام مشايخ عرفان دارد و نويسنده آگاهانه در مقدمه طبقات خود بدين مسئله اشاره مىكند و اصحاب و تابعان و تابعانِ تابعان را از مشايخ تصوف متمايز مىسازد. وى سرآغاز تصوف را پس از دوره تابعانِ تابعان مىشمارد. وى اصحاب و توابع را در اثرى جداگانه به نام «الزهد» برمىشمرد و | ج)- نقطه آغازى مناسب براى ذكر نام مشايخ عرفان دارد و نويسنده آگاهانه در مقدمه طبقات خود بدين مسئله اشاره مىكند و اصحاب و تابعان و تابعانِ تابعان را از مشايخ تصوف متمايز مىسازد. وى سرآغاز تصوف را پس از دوره تابعانِ تابعان مىشمارد. وى اصحاب و توابع را در اثرى جداگانه به نام «الزهد» برمىشمرد و در«طبقات» از كسانى اسم مىبرد كه به دوره پس از توابع مربوطند؛ ازاينروى، در طبقات خود، اسمى از افرادى را مىآورد كه آن شخص «عارف» بوده و حالات و كراماتى دارد. تذكره وى واقعا طبقات «صوفيه» است، نه فهرستى از صحابه و توابع كه درعينحال نام بعضى عارفان را هم در خود دارد. سلمى، رجال صوفيه را بر حسب نزديكى زمانى طبقهبندى كرده است <ref>ر.ك: كريمى، شهناز، 1391، ص44</ref>. | ||
د)- سلمى در طبقات خود هرگز كلامى به كلام عارفان نيفزوده و با دقت به نقل آنها بسنده كرده است؛ ازاينرو، مىتوان گفت سلمى در اين مرحله (مرحله زمينهها و جوانهها) از دوره اول عرفان (از آغاز عرفان تا اواخر سده پنجم)، به «تنظيم و ترتيب» عرفان پرداخته است <ref>ر.ك: شاكرى، رضا، 1389</ref>. | د)- سلمى در طبقات خود هرگز كلامى به كلام عارفان نيفزوده و با دقت به نقل آنها بسنده كرده است؛ ازاينرو، مىتوان گفت سلمى در اين مرحله (مرحله زمينهها و جوانهها) از دوره اول عرفان (از آغاز عرفان تا اواخر سده پنجم)، به «تنظيم و ترتيب» عرفان پرداخته است <ref>ر.ك: شاكرى، رضا، 1389</ref>. |
ویرایش