۱۴۷٬۰۳۸
ویرایش
حکم حکیم توس: نگرشی دگرگونه به شاهنامه و پندها و پندارهای آن (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۶ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۸:۴۷
، ۶ اوتبدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
}} | }} | ||
'''حکم حکیم توس: نگرشی دگرگونه به شاهنامه و پندها و پندارهای آن''' تألیف [[قرهداغی، اکبر|اکبر قرهداغی]] (متولد 1323ش) پژوهشگر ادبیات فارسی؛ این کتاب به بررسی حکمتها و اندرزهای موجود در شاهنامه فردوسی میپردازد و با ارائه مثالهای متعدد از متن | '''حکم حکیم توس: نگرشی دگرگونه به شاهنامه و پندها و پندارهای آن''' تألیف [[قرهداغی، اکبر|اکبر قرهداغی]] (متولد 1323ش) پژوهشگر ادبیات فارسی؛ این کتاب به بررسی حکمتها و اندرزهای موجود در [[شاهنامه فردوسی (نشر قطره)|شاهنامه فردوسی]] میپردازد و با ارائه مثالهای متعدد از متن [[شاهنامه فردوسی (نشر قطره)|شاهنامه]]، بینش فلسفی و اخلاقی [[فردوسی، ابوالقاسم|فردوسی]] را تحلیل میکند. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
کتاب با بخشی درباره فردوسی و روزگار او آغاز میشود. نویسنده در فصلهای ابتدایی به موضوعاتی مانند هجو سلطان محمود، آرامگاه فردوسی و مجسمههای او پرداخته است. فصل اصلی کتاب با عنوان «خرد در شاهنامه» به بررسی جایگاه خرد در اندیشه فردوسی میپردازد که بیش از 550 بار در شاهنامه تکرار شده است. | کتاب با بخشی درباره [[فردوسی، ابوالقاسم|فردوسی]] و روزگار او آغاز میشود. نویسنده در فصلهای ابتدایی به موضوعاتی مانند هجو سلطان محمود، آرامگاه [[فردوسی، ابوالقاسم|فردوسی]] و مجسمههای او پرداخته است. فصل اصلی کتاب با عنوان «خرد در شاهنامه» به بررسی جایگاه خرد در اندیشه [[فردوسی، ابوالقاسم|فردوسی]] میپردازد که بیش از 550 بار در [[شاهنامه فردوسی (نشر قطره)|شاهنامه]] تکرار شده است. | ||
نویسنده در فصل «حکمت حکیم فردوسی» نشان میدهد که فردوسی حکمت خود را به دو شیوه مستقیم و غیرمستقیم بیان میکند. فصل «داد و دادگری در شاهنامه» به مفاهیم عدالت و انصاف در شاهنامه اختصاص دارد. در فصل «حرمت کلام در شاهنامه» نویسنده تأکید میکند که فردوسی حتی در توصیف شخصیتهای منفی از واژگان موهن استفاده نکرده است. | نویسنده در فصل «حکمت حکیم فردوسی» نشان میدهد که فردوسی حکمت خود را به دو شیوه مستقیم و غیرمستقیم بیان میکند. فصل «داد و دادگری در شاهنامه» به مفاهیم عدالت و انصاف در شاهنامه اختصاص دارد. در فصل «حرمت کلام در شاهنامه» نویسنده تأکید میکند که [[فردوسی، ابوالقاسم|فردوسی]] حتی در توصیف شخصیتهای منفی از واژگان موهن استفاده نکرده است. | ||
فصلهای میانی کتاب به تحلیل شخصیتها و داستانهای شاهنامه مانند هفتخان رستم، رستم و اسفندیار، بهرام گور و کاوه آهنگر اختصاص دارد. نویسنده در این فصلها با استناد به ابیات شاهنامه، جنبههای حکمتآمیز این داستانها را بررسی کرده است. | فصلهای میانی کتاب به تحلیل شخصیتها و داستانهای [[شاهنامه فردوسی (نشر قطره)|شاهنامه]] مانند هفتخان رستم، رستم و اسفندیار، بهرام گور و کاوه آهنگر اختصاص دارد. نویسنده در این فصلها با استناد به ابیات شاهنامه، جنبههای حکمتآمیز این داستانها را بررسی کرده است. | ||
در فصل پایانی با عنوان «تأثیر حکیم توس بر شاعران»، نویسنده تأثیر فردوسی بر شاعران پس از خود را تحلیل کرده است. کتاب با ارائه نمونههای متعدد از ابیات | در فصل پایانی با عنوان «تأثیر حکیم توس بر شاعران»، نویسنده تأثیر [[فردوسی، ابوالقاسم|فردوسی]] بر شاعران پس از خود را تحلیل کرده است. کتاب با ارائه نمونههای متعدد از ابیات [[شاهنامه فردوسی (نشر قطره)|شاهنامه]]، خواننده را با عمق اندیشه فلسفی و اخلاقی فردوسی آشنا میسازد.<ref>[https://literaturelib.com/books/2193 ر.ک.پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref> | ||
==پانويس == | ==پانويس == | ||