پرش به محتوا

متون ادبی ـ تعلیمی با تأکید بر گلستان: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' ؛' به '؛'
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ؛' به '؛')
خط ۲۸: خط ۲۸:


==گزارش محتوا==
==گزارش محتوا==
ادبیات تعلیمی ادبیاتی است که چیزی را آموزش می‌دهد؛ خواه آن چیز علمی باشد و خواه اخلاقی، اجتماعی، سیاسی و ... ؛ بنابراین هر اثر ادبی‌ای که در جهت آموزش چیزی باشد، می‌توان ادبیات تعلیمی نامید. برای تمایز ادب تعلمی از دیگر آثار باید توجه داشت که «معمولاً این اصطلاح را وقتی به کار می‌برند که قصد و هدف نویسنده آشکارا تعلیم فنی باشد، مثل [[ألفیة إبن مالک في النحو و التصریف|الفیۀ ابن‌مالک]]». ادبیات تعلیمی ممکن است ویژگی‌های آثار تخیلی را نیز دارا باشد؛ یعنی مفهوم تعلیمی موردنظر را در قالب داستان یا نمایشی مجسم کند تا بر جاذبۀ آن بیفزاید و نیز به جنبۀ هنری آن بعدی دلپذیر بخشد؛ آثاری چون [[کلیله و دمنه]] و [[مرزبان‌نامه]] این‌گونه هستند. همچنین بسیاری از طنزها تعلیمی هستند؛ زیرا با شگردهای مختلف ریشخند بر آن‌اند که نظر خواننده را دربارۀ افراد، نهادها، دستاوردها و شیوه‌های مختلف رفتاری تغییر دهند.
ادبیات تعلیمی ادبیاتی است که چیزی را آموزش می‌دهد؛ خواه آن چیز علمی باشد و خواه اخلاقی، اجتماعی، سیاسی و ...؛ بنابراین هر اثر ادبی‌ای که در جهت آموزش چیزی باشد، می‌توان ادبیات تعلیمی نامید. برای تمایز ادب تعلمی از دیگر آثار باید توجه داشت که «معمولاً این اصطلاح را وقتی به کار می‌برند که قصد و هدف نویسنده آشکارا تعلیم فنی باشد، مثل [[ألفیة إبن مالک في النحو و التصریف|الفیۀ ابن‌مالک]]». ادبیات تعلیمی ممکن است ویژگی‌های آثار تخیلی را نیز دارا باشد؛ یعنی مفهوم تعلیمی موردنظر را در قالب داستان یا نمایشی مجسم کند تا بر جاذبۀ آن بیفزاید و نیز به جنبۀ هنری آن بعدی دلپذیر بخشد؛ آثاری چون [[کلیله و دمنه]] و [[مرزبان‌نامه]] این‌گونه هستند. همچنین بسیاری از طنزها تعلیمی هستند؛ زیرا با شگردهای مختلف ریشخند بر آن‌اند که نظر خواننده را دربارۀ افراد، نهادها، دستاوردها و شیوه‌های مختلف رفتاری تغییر دهند.


در آثار ایران باستان می‌توان نشانه‌هایی از ادبیات تعلیمی را جست؛ در برخی از کتیبه‌های داریوش و خشایارشاه «اندرزهایی به فرمانروایان آینده» بیان شده است. کتاب دینی زرتشتیان «اوستا» نیز مشتمل بر اندرزها و آموزه‌های زرتشت و موبدان است.
در آثار ایران باستان می‌توان نشانه‌هایی از ادبیات تعلیمی را جست؛ در برخی از کتیبه‌های داریوش و خشایارشاه «اندرزهایی به فرمانروایان آینده» بیان شده است. کتاب دینی زرتشتیان «اوستا» نیز مشتمل بر اندرزها و آموزه‌های زرتشت و موبدان است.