مختصر المذكر و المؤنث: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۷: خط ۲۷:
'''مختصر المذکر و المؤنث '''،  تألیف [[مفضل بن سلمة، ابوطالب|مفضل بن سلمه]] (متوفی حدود 300ق)، کاتب، ادیب، لغوی و شاعر کوفی، از جمله منابع مهم در موضوع مذکر و مؤنث است لغویون عرب از آن در بررسی پدیده مذکر و مؤنث استفاده کرده‌اند.
'''مختصر المذکر و المؤنث '''،  تألیف [[مفضل بن سلمة، ابوطالب|مفضل بن سلمه]] (متوفی حدود 300ق)، کاتب، ادیب، لغوی و شاعر کوفی، از جمله منابع مهم در موضوع مذکر و مؤنث است لغویون عرب از آن در بررسی پدیده مذکر و مؤنث استفاده کرده‌اند.


آنگونه که در مقدمه محقق اثر آمده است این کتاب از جمله کتب در موضوع «مذکر و مؤنث» است که کتب تراجم و طبقاتی که شرح حال مفضل بن سلمه را متذکر شده‌اند آن را معرفی نکرده‌اند. نسخه خطی قدیمی این کتاب به سال 352ق باز می‌گردد که در صفحه عنوان آن نام مفضل بن سلمه به صراحت ذکر شده است؛ همانطور که در سماع کتاب به سندی متصل نام مفضل بن سلمه آمده است. کوفی بودن مفضل از مطالب کتاب پیداست چرا که تنها از فرّاء نقل می‌کند و اصطلاحاتی که مختص مکتب نحوی را ذکر می‌کند؛ مانند نامیدن ظروف به «المحال»ّ و تصریح به اینکه کسائی آن را «الصفات» نامید<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص279</ref>‏
آنگونه که در مقدمه محقق اثر آمده است این کتاب از جمله کتب در موضوع «مذکر و مؤنث» است که کتب تراجم و طبقاتی که شرح حال [[مفضل بن سلمة، ابوطالب|مفضل بن سلمه]] را متذکر شده‌اند آن را معرفی نکرده‌اند. نسخه خطی قدیمی این کتاب به سال 352ق باز می‌گردد که در صفحه عنوان آن نام [[مفضل بن سلمة، ابوطالب|مفضل بن سلمه]] به صراحت ذکر شده است؛ همانطور که در سماع کتاب به سندی متصل نام [[مفضل بن سلمة، ابوطالب|مفضل بن سلمه]] آمده است. کوفی بودن [[مفضل بن سلمة، ابوطالب|مفضل]] از مطالب کتاب پیداست چرا که تنها از فرّاء نقل می‌کند و اصطلاحاتی که مختص مکتب نحوی را ذکر می‌کند؛ مانند نامیدن ظروف به «المحال»ّ و تصریح به اینکه کسائی آن را «الصفات» نامید<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص279</ref>‏


محقق اثر با مراجعه به دیگر آثار در موضوع مذکر و مؤنث، اختلافات این تألیفات را یافته و در پانوشت کتاب به آنها اشاره کرده است. همچنین با مراجعه به معاجم و کتب لغت، ضبط بسیاری از کلمات را ذکر کرده است. در مقدمه‌ای هم که بر کتاب نوشته اخبار و اطلاعاتی درباره مفضل بن سلمه و تعداد اساتید و شاگردان و تألیفات وی ذکر کرده است. سپس از کتاب و محتوای و شیوه نگارش آن گزارش داده است.<ref>ر.ک: همان، ص280</ref>‏
[[عبدالتواب، رمضان|محقق اثر]] با مراجعه به دیگر آثار در موضوع مذکر و مؤنث، اختلافات این تألیفات را یافته و در پانوشت کتاب به آنها اشاره کرده است. همچنین با مراجعه به معاجم و کتب لغت، ضبط بسیاری از کلمات را ذکر کرده است. در مقدمه‌ای هم که بر کتاب نوشته اخبار و اطلاعاتی درباره [[مفضل بن سلمة، ابوطالب|مفضل بن سلمه]] و تعداد اساتید و شاگردان و تألیفات وی ذکر کرده است. سپس از کتاب و محتوای و شیوه نگارش آن گزارش داده است.<ref>ر.ک: همان، ص280</ref>‏


==ساختار==
==ساختار==
خط ۳۵: خط ۳۵:


==گزارش محتوا==
==گزارش محتوا==
مفضل در مقدمه کتاب علامات تأنیث را عبارت از «هاء» و «الف ممدوده» و «الف مقصوره» دانسته است. سپس به این موضوع پرداخته شد که ضمیر «هاء» به مؤنث سماعی در هنگام تصغیر باید الحاق شود و الفاظی را که از این قاعده استثنی شده را برشمرده است.
[[مفضل بن سلمة، ابوطالب|مفضل]] در مقدمه کتاب علامات تأنیث را عبارت از «هاء» و «الف ممدوده» و «الف مقصوره» دانسته است. سپس به این موضوع پرداخته شد که ضمیر «هاء» به مؤنث سماعی در هنگام تصغیر باید الحاق شود و الفاظی را که از این قاعده استثنی شده را برشمرده است.


*در باب اول به وجوب تفکیک بین مذکر و مؤنث با استفاده از هاء در توصیف پرداخته است؛ این در صورتی است که در آن مشترک باشند، مانند: «قائم و قائمه»، اما اگر وصف خاص مؤنث باشد از ادخال «هاء» به آن بی‌نیاز است؛ مانند «حائض و طاهر و طامث و طالق». و البته گاهی به ندرت در شعر همین موارد نیز با «هاء» ذکر می‌شود.
*در باب اول به وجوب تفکیک بین مذکر و مؤنث با استفاده از هاء در توصیف پرداخته است؛ این در صورتی است که در آن مشترک باشند، مانند: «قائم و قائمه»، اما اگر وصف خاص مؤنث باشد از ادخال «هاء» به آن بی‌نیاز است؛ مانند «حائض و طاهر و طامث و طالق». و البته گاهی به ندرت در شعر همین موارد نیز با «هاء» ذکر می‌شود.