۱۴۶٬۵۳۱
ویرایش
تاریخ عرفان اسلامی و تصوف در ایران: سلسلههای صوفیه (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۵:۲۹
، ۲۸ ژوئیهبدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'سیدمحمد' به 'سید محمد') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
}} | }} | ||
'''تاریخ عرفان اسلامی و تصوف در ایران: سلسلههای صوفیه''' تألیف پروانه عروجنیا (متولد 1341ش)، پژوهشگر تاریخ و عرفان اسلامی؛ این کتاب به بررسی سیر تاریخی سلسلههای صوفیه در ایران از قرن ششم تا معاصر میپردازد. | '''تاریخ عرفان اسلامی و تصوف در ایران: سلسلههای صوفیه''' تألیف [[عروجنیا، پروانه|پروانه عروجنیا]] (متولد 1341ش)، پژوهشگر تاریخ و عرفان اسلامی؛ این کتاب به بررسی سیر تاریخی سلسلههای صوفیه در ایران از قرن ششم تا معاصر میپردازد. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
کتاب | کتاب پژوهشی است جامع درباره سیر تحول طریقتهای صوفیه در ایران. [[عروجنیا، پروانه|پروانه عروجنیا]] در این اثر با نگاهی تاریخی-تحلیلی، علل ظهور و افول سلسلههای مختلف تصوف را بررسی کرده است. | ||
فصل اول به تصوف در قرون ششم و هفتم هجری اختصاص دارد. در این بخش، نویسنده به معرفی بنیانگذاران سلسلههای مهمی مانند کازرونیه (ابواسحاق کازرونی)، خواجگان (خواجه یوسف همدانی)، قادریه (عبدالقادر گیلانی)، روزبهانیه (روزبهان بقلی) و کبرویه (نجمالدین کبری) پرداخته است. | فصل اول به تصوف در قرون ششم و هفتم هجری اختصاص دارد. در این بخش، نویسنده به معرفی بنیانگذاران سلسلههای مهمی مانند کازرونیه ([[ابواسحاق کازرونی]])، خواجگان ([[همدانی، یوسف بن ایوب|خواجه یوسف همدانی]])، قادریه ([[گیلانی، عبدالقادر|عبدالقادر گیلانی]])، روزبهانیه ([[روزبهان بقلی، روزبهان بن ابینصر|روزبهان بقلی]]) و کبرویه ([[نجمالدین کبری، احمد بن عمر|نجمالدین کبری]]) پرداخته است. | ||
در فصل دوم، سلسلههای صوفیه از قرن هشتم تا دهم مورد بررسی قرار گرفتهاند. از مهمترین این سلسلهها میتوان به صفویه (صفیالدین اردبیلی)، نوربخشیه (سید محمد نوربخش) و ذهبیه (برزشآبادی) اشاره کرد. این فصل همچنین به معرفی سه تن از مؤلفان بزرگ صوفی یعنی عزالدین کاشانی، شیخ محمود شبستری و عبدالرحمن جامی پرداخته است. | در فصل دوم، سلسلههای صوفیه از قرن هشتم تا دهم مورد بررسی قرار گرفتهاند. از مهمترین این سلسلهها میتوان به صفویه ([[صفیالدین اردبیلی]])، نوربخشیه ([[نوربخش، محمد|سید محمد نوربخش]]) و ذهبیه ([[برزشآبادی]]) اشاره کرد. این فصل همچنین به معرفی سه تن از مؤلفان بزرگ صوفی یعنی [[عزالدین کاشانی، محمود بن علی|عزالدین کاشانی]]، [[شبستری، محمود|شیخ محمود شبستری]] و [[جامی، عبدالرحمن|عبدالرحمن جامی]] پرداخته است. | ||
فصل پایانی کتاب به تحولات تصوف از قرن دهم تا عصر حاضر اختصاص دارد. در این بخش سلسلههای جدیدتر مانند خاکساریه، درویشان عجم و اویسیه معرفی شدهاند. نویسنده در پایان به بررسی جریانهای عرفانی در تشیع پرداخته و تفاوتهای آن با تصوف سنتی را تحلیل کرده است. | فصل پایانی کتاب به تحولات تصوف از قرن دهم تا عصر حاضر اختصاص دارد. در این بخش سلسلههای جدیدتر مانند خاکساریه، درویشان عجم و اویسیه معرفی شدهاند. نویسنده در پایان به بررسی جریانهای عرفانی در تشیع پرداخته و تفاوتهای آن با تصوف سنتی را تحلیل کرده است. | ||