صحیفه سجادیه (لطیف راشدی): تفاوت میان نسخه‌ها

صحیفه سجادیه (لطیف راشدی) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۱۳

۶۳۴ بایت اضافه‌شده ، ۱۸ ژوئیه

بدون خلاصۀ ویرایش

Hbaghizadeh

دیوان‌سالاران، مدیران

۱۴۴٬۵۹۹

ویرایش

@@ خط ۲۷: / خط ۲۷: @@
 | پیش از =
 }}
-'''صحیفه سجادیه همراه با رساله حقوق'''، متن کتاب «صحیفه سجادیه» است که همراه با رساله حقوق امام سجاد(ع)، با ترجمه فارسی لطیف راشدی، منتشر شده است.
+'''صحیفه سجادیه همراه با رساله حقوق'''، متن کتاب «[[الصحيفة السجادية الكاملة|صحیفه سجادیه]]» است که همراه با رساله حقوق امام سجاد(ع)، با ترجمه فارسی [[راشدی، لطیف|لطیف راشدی]]، منتشر شده است.
 در این ترجمه، سعی شده است که از طریق شماره‌گذاری برای جملات - هم در متن عربی و هم در متن فارسی - دسترسی خوانندگان به معنای دقیق جملات فراهم گردد<ref>ر.ک: سخن مترجم، ص10</ref>.
 شیوه ترجمه بدین صورت است که در یک صفحه، متن عربی آمده و در صفحه مقابل، ترجمه آن. مترجم سعی فراوانی نموده تا اصل امانت در ترجمه را به‌خوبی رعایت کند و درعین‌حال، ترجمه‌ای شیوا، رسا و روان را در اختیار خوانندگان فارسی‌زبان قرار دهد. به‌منظور آشنایی بیشتر با نوع و سبک ترجمه، به قسمتی از آن اشاره می‌شود:
 متن:
-«(1) الحمد لله الأول بلا أول كان قبله و الآخر بلا آخر يكون بعده؛
-(2) الذي قصرت عن رؤيته أبصار الناظرين و عجزت عن نعته أوهام الواصفين.
+«(1) الْحَمْدُ لِلَّهِ الْأَوَّلِ بِلَا أَوَّلٍ کانَ قَبْلَهُ، وَ الْآخِرِ بِلَا آخِرٍ یکونُ بَعْدَهُ؛
-(3) ابتدع بقدرته الخلق ابتداعا و اخترعهم علی مشیته اختراعا.
-(4) ثم سلك بهم طريق إرادته و بعثهم في سبيل محبته، لا يملكون تأخيرا عما قدمهم إليه و لا يستطيعون تقدما إلی ما أخرهم عنه.
+(2) الَّذِی قَصُرَتْ عَنْ رُؤْیتِهِ أَبْصَارُ النَّاظِرِینَ، وَ عَجَزَتْ عَنْ نَعْتِهِ أَوْهَامُ الْوَاصِفِینَ.
-(5) و جعل لكل روح منهم قوتا معلوما مقسوما من رزقه، لا ينقص من زاده ناقص و لا يزيد من نقص منهم زائد.
-(6) ثم ضرب له في الحياة أجلا موقوتا...»
+(3) ابْتَدَعَ بِقُدْرَتِهِ الْخَلْقَ ابْتِدَاعاً، وَ اخْتَرَعَهُمْ عَلَی مَشِیتِهِ اخْتِرَاعاً.
+(4) ثُمَّ سَلَک بِهِمْ طَرِیقَ إِرَادَتِهِ، وَ بَعَثَهُمْ فِی سَبِیلِ مَحَبَّتِهِ، لَا یمْلِکونَ تَأْخِیراً عَمَّا قَدَّمَهُمْ إِلَیهِ، وَ لَا یسْتَطِیعُونَ تَقَدُّماً إِلَی مَا أَخَّرَهُمْ عَنْهُ.
+(5) وَ جَعَلَ لِکلِّ رُوحٍ مِنْهُمْ قُوتاً مَعْلُوماً مَقْسُوماً مِنْ رِزْقِهِ، لَا ینْقُصُ مَنْ زَادَهُ نَاقِصٌ، وَ لَا یزِیدُ مَنْ نَقَصَ مِنْهُمْ زَائِدٌ.
+(6)ثُمَّ ضَرَبَ لَهُ فِی الْحَیاةِ أَجَلًا مَوْقُوتاً...»
 ترجمه:
 «(1) حمد و ستایش خدایی را که اول است و پیش از او اولی نبود و آخر است بی‌آنکه بعد از او آخری باشد.
 (2) خدایی که دیده‌های بینندگان از دیدنش قاصر و اندیشه‌های وصف‌کنندگان از وصفش عاجز و ناتوان است.
 (3) [خدایی که] آفریدگان را به دست قدرت خود، پدید آورد و آنان را بر اساس خواست خود آفرید.
 (4) و آنان را به راهی که می‌خواست، هدایت کرد و در راه محبت و عشق خود برانگیخت؛ درحالی‌که از حدودی که برای آنها معین نموده، قدمی پیش و پس نتوانند نهاد.
 (5) و برای هریک از آنان، روزی معلوم و تقسیم‌شده‌ای قرار داد. به هر که بیشتر داد، احدی نتواند اندکی از آن بکاهد و به هر که کمتر داد، هیچ‌کس نمی‌تواند بر آن بیفزاید.
 (6) [خداوند متعال] سپس برای او (انسان) در زندگی عمری موقت، معین فرمود...»<ref>ر.ک: متن کتاب، ص34-37</ref>.