حافظ، شمس‌الدین محمد: تفاوت میان نسخه‌ها

پسر او محمد بعدها ناگزير شده كه روزى خود را از عرق جبين و كد يمين حاصل نمايد بنابراین در مغازه نانوايى براى خمير كردن آرد مشغول شد. در كنار آن نانوايى مكتب‌خانه‌اى بود كه هر وقت فرصت و مجالى مى‌يافت به تحصيل علم مشغول مى‌شد. قرآن مجيد را حفظ كرد و از همين‌رو بعدها تخلص خود را «حافظ» قرار داد. به او «حافظ» گویند زیرا حافظ قرآن بود و درس قرآن می‌گفت و به گفته خودش در غزل شمارهٔ ۹۴:{{شعر}}

{{پایان شعر}}

|}