|
|
| خط ۱: |
خط ۱: |
| [[پرونده:NUR12402J1.jpg|بیقاب|چپ|آية المباهلة|175px]] | | [[پرونده:NUR12314J1.jpg|بیقاب|چپ|سنت عزاداری و منقبتخوانی در تاریخ شیعه امامیه|175px]] |
|
| |
|
| '''آية المباهلة'''، کتابی است به زبان عربی، نوشته [[حسینی میلانی، علی|سید علی حسینی میلانی]] با موضوع کلام شیعه. نویسنده، در این کتاب در پی تفسیر آیه مباهله و بیان دلالت آن بر امامت و ولایت [[امام علی علیهالسلام|امیرالمؤمنین علیهالسلام]] بعد از پیامبر خدا(ص) است. او برای اثبات این مقصود از روایات اهل سنت بهره میبرد و گاهی متعرض کلمات بزرگان آنها نیز میشود. | | '''سنت عزادارى و منقبتخوانى در تاريخ شيعه اماميه'''، كتابى است مشتمل بر دو مقاله فارسى كه توسط مؤسسه شيعهشناسى با مقدمه [[تقیزاده داوری، محمود|محمود تقىزاده داورى]] منتشر شده است: مقاله اول كه توسط دكتر [[آیینهوند، صادق|صادق آئينهوند]] براى مؤسسه شيعهشناسى ارسال شده، در واقع جزوه تحقيقى دوره دكترى دكتر حسين پوراحمدى مىباشد كه براى استاد ارجمندشان تهيه شده است. مقاله دوم نيز بخشى از كتاب «پويايى فرهنگ و تمدن اسلام و ايران»، نوشته دكتر [[ولایتی، علیاکبر|علىاكبر ولايتى]] است. |
|
| |
|
| مؤلف، بیستوچهار تن از کسانی را که در کتابهای غیر امامیه بهعنوان راویان این حدیث ذکر شدهاند، نام میبرد.از جمله آنان [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین علی(ع)]]، عبدالله بن عباس، جابر بن عبدالله انصاری، عثمان بن عفان، زبیر بن عوام، امسلمه، حسن بصری، سعد بن ابیوقاص، مقاتل و... هستند.او نام پنجاهودو تن از بزرگان حدیث و تفسیر را که درباره نزول آیه مباهله در شأن علی(ع) اقرار کردهاند، ذکر میکند.
| | نویسنده ابتدا به عزادارى در سيره رسولالله(ص) و گريه آن حضرت در مرگ فرزندش ابراهيم، گريه بر قبر مادرشان و نيز گريه بر مرگ فاطمه بنت اسد اشاره كرده است. ذكر داستان عزادارى بر حمزه سيدالشهداء و پس از آن عزادارى بر امام حسين(ع) از ديگر مراسمى است كه در منابع آمده است. |
|
| |
|
| سپس نصوص وارده درباره حدیث در کتابهای معتبر را ذکر میکند و درباره سرپیچی سعد بن ابیوقاص از دستور معاویه مبنی بر دشنام [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] بهخاطر وجود سه فضیلت در ایشان (که یکی از آنها نزول آیه مباهله درباره وی بوده) بهتفصیل بحث میکند. او یادآور میشود که برخی، بهخاطر حفظ حرمت بزرگانشان روایت سعد را دستکاری کرده یا منقطع ذکر کردهاند تا جرحی بر معاویه نباشد.
| | شيوه معصومان(ع) در برگزارى عزادارى حسينى از جمله موضوعات مهم كتاب است كه مىتواند براى يك عزادار واقعى الگو و رهنما باشد. به گفته نویسنده، اهلبيت پيامبر(ص) و بهويژه امامان معصوم(ع) از دو طريق به گراميداشت حادثه عاشورا و نشر پيام آن مىپرداختند: نخست آنكه به مناسبتهاى مختلف و به شيوههاى متفاوت به تشويق عزادارى و ترويج ذكر مصيبت امام حسين(ع) و يارانش پرداختند، اجر و ثواب عزادارى براى امام حسين(ع) و پاداش گريه و حزن بر آن حضرت و يارانش را مرتب گوشزد مىنمودند؛ دوم آنكه آنان خود به عزادارى حسينى اقدام نموده، در عمل اهميت اين موضوع و ارزشمندى آن را به مسلمانان نشان مىدادند. |
|
| |
|
| نویسنده، پس از این مباحث، به تبیین تواتر و قطعیت سند اخبار درباره این واقعه میپردازد و بیان میدارد که [[بلاذری، احمد بن یحیی|بلاذری]] از قول یحیی بن آدم گفته: «نوشته صلح» [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] را در دست نجرانیها دیده است.
| | در ادامه اين مقاله، نویسنده سعى كرده است كه شيوه عزادارى براى سالار شهيدان در اعصار مختلف را از منابع، استخراج و ارائه نمايد. بررسى شيوه عزادارى در اعصار آلبويه، غزنويان، تيموريان و قاجاريه مىتواند براى خواننده بسيار جذاب باشد.<span id="mp-more">[[سنت عزاداری و منقبتخوانی در تاریخ شیعه امامیه|'''ادامه ...''']]</span> |
| | |
| فصل دوم کتاب در بیان تلاشهای نافرجام و دروغهای وحشتناکی است که پیرامون این واقعه صورت گرفته است. پنهانسازی و غبارآلود کردن اصل خبر توسط ابن هشام و ابن سید الناس، پنهان کردن ماجرای مباهله توسط [[صحيح البخاري|بخاری]] و قرار دادن فضیلت این امر برای ابیعبیده، تحریفات ابن سعد، [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزی]] و [[ابن خلدون، عبدالرحمن بن محمد|ابن خلدون]]، عدم ذکر نام [[امام على(ع)|علی بن ابیطالب(ع)]] توسط [[بلاذری، احمد بن یحیی|بلاذری]]، ابن قیم، [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن کثیر]] و... در این ماجرا یا ذکر «ناسٌ من الصحابة» بهجای اسم [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین علی(ع)]]، افزودن نام عایشه و حفصه یا حذف نام فاطمه زهرا(س) و افزودن نامهای ابوبکر و عمر و عثمان و فرزندانشان، از جمله تحریفات در این واقعه است. مؤلف پس از بیان این امور، به بررسی وضعیت دو تن از راویان روایتی که فرزندان خلفای سهگانه را با فرزندان علی(ع) و خودشان را با خود آن حضرت همرتبه میدانند پرداخته و جعلی و کذب بودن آن را نتیجه میگیرد.
| |
| | |
| در فصل سوم، نویسنده، استدلالهای [[امام رضا(ع)]]، [[مفید، محمد بن محمد|شیخ مفید]]، [[طوسی، محمد بن حسن|شیخ طوسی]]، اربلی، بیاضی، [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصیرالدین طوسی]] و [[علامه حلی، حسن بن یوسف|علامه حلی]] را درباره دلالت آیه مباهله بر امامت علی(ع) ذکر میکند. بیان جایگاه علی(ع) بهمنزله نفس پیامبر(ص) در این آیه، جانمایه استدلال [[امام رضا(ع)]] و سایرین (به تبع آن حضرت) را تشکیل میدهد.<span id="mp-more">[[آية المباهلة|'''ادامه ...''']]</span>
| |
