متن کامل صحیفه سجادیه حضرت علی بن الحسین زین‌العابدین(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ]]' به ']]')
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۶: خط ۲۶:
| پیش از =  
| پیش از =  
}}
}}
'''متن کامل صحیفه سجادیه حضرت علی بن الحسین زین‌العابدین(ع)'''، متن کامل «صحیفه سجادیه» و ترجمه فارسی آن به قلم حامد رحمت کاشانی است که با مقدمه سید کاظم ارفع، منتشر شده است.
'''متن کامل صحیفه سجادیه حضرت علی بن الحسین زین‌العابدین(ع)'''، متن کامل «[[الصحيفة السجادية الكاملة|صحیفه سجادیه]]» و ترجمه فارسی آن به قلم [[رحمت کاشانی، حامد|حامد رحمت کاشانی]] است که با مقدمه [[ارفع، سید کاظم|سید کاظم ارفع]]، منتشر شده است.


در مقدمه کوتاه کتاب، به معرفی مختصر «صحیفه سجادیه» پرداخته شده و به این موضوع اشاره شده است که ویژگی این اثر ارزشمند که از امام سجاد(ع) صادر شده، این است که هر مراجعه‌کننده بی‌غرض را به مراتبی از عرفان و عشق به خداوند می‌رساند که دیگر تا پایان عمر حاضر نیست دست از آن بردارد و همچنان بدان عشق ورزیده و با آن انس می‌گیرد<ref>ر.ک: مقدمه، ص6</ref>.
در مقدمه کوتاه کتاب، به معرفی مختصر «[[الصحيفة السجادية الكاملة|صحیفه سجادیه]]» پرداخته شده و به این موضوع اشاره شده است که ویژگی این اثر ارزشمند که از [[امام سجاد علیه‌السلام|امام سجاد(ع)]] صادر شده، این است که هر مراجعه‌کننده بی‌غرض را به مراتبی از عرفان و عشق به خداوند می‌رساند که دیگر تا پایان عمر حاضر نیست دست از آن بردارد و همچنان بدان عشق ورزیده و با آن انس می‌گیرد<ref>ر.ک: مقدمه، ص6</ref>.


شیوه ترجمه بدین صورت است که ابتدا متن عربی دعا، با خطی درشت‌تر درج گردیده و سپس در زیر هر سطر، با خطی کوچک‌تر، ترجمه آن ارائه شده است. مترجم سعی نموده تا در کنار رعایت اصل امانت در ترجمه و وفاداری به آن، ترجمه ارائه‌شده از شیوایی و رسایی مطلوبی برخوردار باشد. به‌منظور آشنایی بیشتر با سبک و نوع ترجمه، به بخشی از آن اشاره می‌شود:
شیوه ترجمه بدین صورت است که ابتدا متن عربی دعا، با خطی درشت‌تر درج گردیده و سپس در زیر هر سطر، با خطی کوچک‌تر، ترجمه آن ارائه شده است. مترجم سعی نموده تا در کنار رعایت اصل امانت در ترجمه و وفاداری به آن، ترجمه ارائه‌شده از شیوایی و رسایی مطلوبی برخوردار باشد. به‌منظور آشنایی بیشتر با سبک و نوع ترجمه، به بخشی از آن اشاره می‌شود:


متن:
متن:
«الحمد لله الأول بلا أول كان قبله و الآخر بلا آخر يكون بعده (1)؛ الذي قصرت عن رؤيته أبصار الناظرين و عجزت عن نعته أوهام الواصفين (2). ابتدع بقدرته الخلق ابتداعا و اخترعهم علی مشيته اختراعا (3). ثم سلك بهم طريق إرادته و بعثهم في سبيل محبته؛ لا يملكون تأخيرا عما قدمهم إليه و لا يستطيعون تقدما إلی ما أخرهم عنه (4) و جعل لكل روح منهم قوتا معلوما مقسوما من رزقه؛ لا ينقص من زاده ناقص و لا يزيد من نقص منهم زائد».
«الحمد لله الأول بلا أول كان قبله و الآخر بلا آخر يكون بعده (1)؛ الذي قصرت عن رؤيته أبصار الناظرين و عجزت عن نعته أوهام الواصفين (2). ابتدع بقدرته الخلق ابتداعا و اخترعهم علی مشيته اختراعا (3). ثم سلك بهم طريق إرادته و بعثهم في سبيل محبته؛ لا يملكون تأخيرا عما قدمهم إليه و لا يستطيعون تقدما إلی ما أخرهم عنه (4) و جعل لكل روح منهم قوتا معلوما مقسوما من رزقه؛ لا ينقص من زاده ناقص و لا يزيد من نقص منهم زائد».


ترجمه:
ترجمه:
«سپاس خدایی را که اول است بی‌آنکه قبل از او اولی باشد و آخر است بدون اینکه پس از او آخری باشد. خدایی که چشم بینایان از دیدنش ناتوان و فکر توصیف‌کنندگان از وصف او عاجر است. به دست قدرتش مخلوقات را آفرید و به خواست خود آنها را صورت بخشید. آنگاه آنها را در مسیر اراده خود قرار داد و در جاده محبت خویش روانه کرد. خلایق توان تأخیر انداختن در قضای او را ندارند و اگر او نخواهد کاری از پیش نمی‌برند. از برای هریک، روزی معلوم و مشخصی معین فرمود. روزی هرکس را افزاید، کسی یارای کاستن آن را ندارد و روزی آن را که کاست، کسی نتواند بیفزاید»<ref>ر.ک: متن کتاب، ص30-31</ref>.
«سپاس خدایی را که اول است بی‌آنکه قبل از او اولی باشد و آخر است بدون اینکه پس از او آخری باشد. خدایی که چشم بینایان از دیدنش ناتوان و فکر توصیف‌کنندگان از وصف او عاجر است. به دست قدرتش مخلوقات را آفرید و به خواست خود آنها را صورت بخشید. آنگاه آنها را در مسیر اراده خود قرار داد و در جاده محبت خویش روانه کرد. خلایق توان تأخیر انداختن در قضای او را ندارند و اگر او نخواهد کاری از پیش نمی‌برند. از برای هریک، روزی معلوم و مشخصی معین فرمود. روزی هرکس را افزاید، کسی یارای کاستن آن را ندارد و روزی آن را که کاست، کسی نتواند بیفزاید»<ref>ر.ک: متن کتاب، ص30-31</ref>.