ديوان أبي‌العتاهية: تفاوت میان نسخه‌ها

# شاعر خود را از قید و بندهای معانی، الفاظ و اوزان سنتی آزاد کرده و اوزان جدیدی را به‌کار گرفته است که در علم عروض متداول نبوده است. این نوآوری او مرزهای شعر سنتی را گسترش داد<ref>ر.ک: مقدمه، ص10</ref>.

# استفاده از واژگانی آسان و سبک و فاقد تکلف و تصنع در کلام<ref>ر.ک: همان، ص6</ref>؛ نمونه آن را در شعر «لا تعشق الدنيا» می‌توان دید<ref>ر.ک: متن کتاب، ص12</ref>؛ دراین قطعه با کلماتی بسیار ساده و ساختاری روان، پیامی عمیق را منتقل می‌کند. همچنین، در شعر «الحياة أنفاس معدودة»، می‌گوید:

# صراحت و وضوح در بیان مضامین پند و زهد: او نخستین کسی بود که باب پند و اندرز و بیم دادن از دنیا را در شعر گشود. اشعارش به‌طور صریح و مستقیم به مضامین اخلاقی، زهد، یادآوری مرگ و فنا می‌پردازد<ref>ر.ک: مقدمه، ص10</ref>؛ برای مثال وی در شعری با عنوان «اتق الله تغنم»، به‌صراحت توصیه به تقوای الهی می‌کند و آن را مایه غنیمت و رستگاری می‌داند<ref>ر.ک: متن کتاب، ص81</ref>.

# عمق معنایی و فکری: باوجود سادگی در لفظ، اشعار او از معانی دقیق و ظریف برخوردار است؛ نمونه آن در شعر «أ نلهو و أيامنا تذهب» (آیا سرگرم بازی هستیم و روزگارمان می‌گذرد؟) است<ref>ر.ک: همان، ص51</ref>، که به‌سادگی به ماهیت فانی بودن دنیا و ضرورت عبرت گرفتن از آن اشاره دارد.

[[رده:کتاب‌شناسی]]

[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ خرداد 1404 توسط فاضل گرنه زاده]]

[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ خرداد 1404 توسط محسن عزیزی]]