سبک‌شناسی روایت در حکایت مشایخ: تفاوت میان نسخه‌ها

سبک‌شناسی روایت در حکایت مشایخ (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۹ ژوئن ۲۰۲۵، ساعت ۱۲:۱۵

۴۲۰ بایت اضافه‌شده ، ۱۹ ژوئن

بدون خلاصۀ ویرایش

Hbaghizadeh

دیوان‌سالاران، مدیران

۱۴۶٬۵۳۱

ویرایش

@@ خط ۲۶: / خط ۲۶: @@
 }}
-'''سبک‌شناسی روایت در حکایت مشایخ''' تألیف زهراسادات طاهری؛ این کتاب پژوهشی نوآورانه در حوزۀ سبک‌شناسی روایت است که با رویکردی میان‌رشته‌ای به تحلیل حکایت‌های عرفانی در آثار بزرگان ادب فارسی مانند سنایی، عطار و مولوی می‌پردازد.
+'''سبک‌شناسی روایت در حکایت مشایخ''' تألیف [[طاهری قلعه‌نو، زهراسادات|زهراسادات طاهری]]؛ این کتاب پژوهشی نوآورانه در حوزۀ سبک‌شناسی روایت است که با رویکردی میان‌رشته‌ای به تحلیل حکایت‌های عرفانی در آثار بزرگان ادب فارسی مانند [[سنایی، مجدود بن آدم|سنایی]]، [[عطار، محمد بن ابراهیم|عطار]] و [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولوی]] می‌پردازد.
 ==ساختار==
@@ خط ۳۲: / خط ۳۲: @@
 ==گزارش کتاب==
-زهراسادات طاهری در این اثر ارزشمند، با تلفیق روش‌های سبک‌شناسی و روایت‌شناسی، الگویی نوین برای تحلیل متون عرفانی فارسی ارائه کرده است. نویسنده در فصل‌های ابتدایی به بررسی مبانی نظری سبک‌شناسی و ارتباط آن با روایت‌پردازی می‌پردازد و با نقد نظریه‌های موجود، چارچوب تحلیلی خود را طراحی می‌کند.
+[[طاهری قلعه‌نو، زهراسادات|زهراسادات طاهری]] در این اثر ارزشمند، با تلفیق روش‌های سبک‌شناسی و روایت‌شناسی، الگویی نوین برای تحلیل متون عرفانی فارسی ارائه کرده است. نویسنده در فصل‌های ابتدایی به بررسی مبانی نظری سبک‌شناسی و ارتباط آن با روایت‌پردازی می‌پردازد و با نقد نظریه‌های موجود، چارچوب تحلیلی خود را طراحی می‌کند.
-یکی از نقاط قوت کتاب، تحلیل تطبیقی حکایت‌های مشایخ در آثار سنایی، عطار و مولوی است. طاهری نشان می‌دهد که چگونه این بزرگان ادب عرفانی از تکنیک‌های روایی متفاوتی برای انتقال مفاهیم عرفانی استفاده کرده‌اند. نویسنده با بررسی مؤلفه‌هایی چون رمز زبانی، شخصیت‌پردازی، ساختار متنی و بینامتنیت، لایه‌های پنهان سبکی این حکایت‌ها را آشکار می‌سازد.
+یکی از نقاط قوت کتاب، تحلیل تطبیقی حکایت‌های مشایخ در آثار [[سنایی، مجدود بن آدم|سنایی]]، [[عطار، محمد بن ابراهیم|عطار]] و [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولوی]] است. [[طاهری قلعه‌نو، زهراسادات|طاهری]] نشان می‌دهد که چگونه این بزرگان ادب عرفانی از تکنیک‌های روایی متفاوتی برای انتقال مفاهیم عرفانی استفاده کرده‌اند. نویسنده با بررسی مؤلفه‌هایی چون رمز زبانی، شخصیت‌پردازی، ساختار متنی و بینامتنیت، لایه‌های پنهان سبکی این حکایت‌ها را آشکار می‌سازد.
 در فصل پایانی، نویسنده با به کارگیری الگوی طراحی‌شده، به تحلیل نمونه‌هایی از حکایت‌های مشایخ می‌پردازد و نشان می‌دهد که چگونه سبک روایت‌پردازی در خدمت انتقال مفاهیم عمیق عرفانی قرار گرفته است. این اثر نه تنها برای پژوهشگران ادبیات عرفانی، بلکه برای علاقه‌مندان به تحلیل روایت و سبک‌شناسی نیز منبعی ارزشمند محسوب می‌شود.<ref>[https://literaturelib.com/books/13336 ر.ک.پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref>