جمهرة خطب العرب في عصور العربية الزاهرة: تفاوت میان نسخه‌ها

كتاب منتخبى از مراجع و منابع مهمى است كه در رأس آنها چهار موسوعه‌ى ادب الكاتب [[ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم|ابن قتيبه]] ، الكامل [[مبرد، محمد بن یزید|مبرد]]، البيان و التبيين [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] و اغانى [[ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین|ابوالفرج اصفهانى]]|[[ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین|ابوالفرج اصفهانى]] قرار دارد. مى‌توان عقد الفريد ابن عبد ربّه، امالى ابو على قالى و عيون الاخبار [[ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم|ابن قتيبه]] را در رديف چهار كتاب بالا قرارد. از ديگر منابعى كه گردآورنده از آنها سود جسته مى‌توان اين كتابها را نام برد: المحاسن و الاضداد [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] ، صبح الاعشى قلقشندى، نهاية الادب شهاب الدين نويرى، زهر الاداب ابو اسحاق حصّرى، امالى [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] و بسيارى ديگر از چنين كتب و مجموعه‌ها كه احمد زكى بدان دسترسى داشته و همچنين ديوان‌هاى عرب و كتب معاجم و احوال شعراء مانند الشعرو الشعراء [[ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم|ابن قتيبه]] ، طبقات الشعراء ابن معتز را نام برد.

معمولاً اعراب براى اعزام هيئت‌هايى به جاهاى ديگر از خطباء استفاده مى‌كردند. خطيب در نظر آنان مانند رئيس و شيخ قبيله محسوب مى‌شد كه نويسنده در بخشى از باب اول با عنوان وفود(سفير) اين گونه خطب را آورده است.