المسائل المشکلة: تفاوت میان نسخه‌ها

'''المسائل المشكلة المعروفة بالبغداديات'''، اثر ابوعلی حسن بن احمد بن عبدالغفار فارسی نحوی (288-377ق)، حاوی مسائلی پراکنده و مهم در نحو و صرف و لغت است.

 

 

# فضای علمی بغداد: این کتاب در بغداد تألیف شده؛ شهری که در آن زمان مرکز علم و دانش و مملو از علمای برجسته در علوم عربی بوده است. ابوعلی در میان همکاران و رقبای زیادی کار می‌کرده که این امر موجب شده مسائل مطرح‌شده در کتاب با دقت بالایی بررسی شوند تا اشتباهی رخ ندهد؛ بنابراین، مسائل کتاب، سرشار از مباحثات علمی و آرای پخته است<ref>ر.ک: همان، ص‌38-39</ref>.

ابوعلی غالباً مسئله را با نقل نصی که درصدد شرح آن است از کتب متقدمان، آغاز می‌کند و سپس به شرح آن نص می‌پردازد. او گاهی پس از ذکر متن، اقوال علما را ذکر می‌کند و در آخر دیدگاه خود را بیان می‌نماید. وی پیوسته بر روشی واحد مشی نمی‌کند، بلکه بسیاری از اوقات مسئله را از پیش خود طرح می‌کند و کلمه یا کلامی را محور مناقشه قرار می‌دهد<ref>ر.ک: همان، ص40</ref>.

کتاب به‌‌صورت منهجی پیوسته و متسلسل نیست، بلکه شامل مسائلی پراکنده و متفرقه است؛ زیرا مجموعه‌ای از مسائل مهم و دشواری است که ابوعلی آن‌ها را جمع‌آوری کرده است و شامل سؤالاتی است که شاگردانش از او پرسیده‌اند؛ یا مسائلی که بین علما در بغداد مورد بحث بوده است؛ ازاین‌رو نویسنده در این کتاب بر مسائل دشوار مرتبط با نحو و صرف و لغت تمرکز دارد. کتاب دارای 81 مسئله است؛ 31 مسئله درباره نحو و 21 مسئله درباره صرف و 4 مسئله درباره لغت. به‌عنوان مثال مسئله 37 و 38 درباره «ما» بحث کرده که حدود یک‌چهارم کتاب را به خود اختصاص داده است<ref>ر.ک: مقدمه محقق (بخش اول: الدراسه)، ص‌44-43</ref>.