۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
تفسیر نمونه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' »' به '»'
جز (جایگزینی متن - 'الميزان' به 'الميزان ') |
جز (جایگزینی متن - ' »' به '»') |
||
| خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
ازهمين‌رو، تفسير نمونه، از تفاسير علمى معاصر محسوب مى‌گردد. مفسران در اين تفسير، عنايت دارند آياتى را كه مربوط به آفرينش انسان، حيوان و جهان طبيعت است و احتمالا اشاره‌هايى به نظريات و اكتشافات جديد دارد، منطبق سازند <ref>همان</ref>. | ازهمين‌رو، تفسير نمونه، از تفاسير علمى معاصر محسوب مى‌گردد. مفسران در اين تفسير، عنايت دارند آياتى را كه مربوط به آفرينش انسان، حيوان و جهان طبيعت است و احتمالا اشاره‌هايى به نظريات و اكتشافات جديد دارد، منطبق سازند <ref>همان</ref>. | ||
روش گردآورى مطالب در اين تفسير، بدين‌گونه است كه نخست آيات قرآن در بخش‌هاى مختلف، ميان مفسران تقسيم شده و با راهنمايى‌هاى لازم قبلى از طرف [[مکارم شیرازی، ناصر|آيت‌الله مكارم شيرازى]]، تفاسير مختلفى كه منابع اصلى تفسير بود و به قلم محققان بزرگ اين فن، اعم از شيعه و سنى نگاشته شده بود، مورد بررسى قرار مى‌گرفت (مانند: تفسير «مجمع البيان» محقق طبرسى، «أنوار التنزيل» قاضى بيضاوى، «الدر المنثور» جلال‌الدين سيوطى، «برهان» [[محدث بحرانى]]، «[[الميزان في تفسير القرآن|الميزان]] » [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبايى]]، «المنار» تقرير درس محمد عبده، «في ظلال» سيد قطب، «مراغي» احمد مصطفى مراغى، «مفاتيح الغيب» فخر رازى، «روح الجنان» ابوالفتح رازى، «أسباب النزول» واحدى، «قرطبي» محمد بن احمد انصارى قرطبى، «روح المعاني» علامه شهاب‌الدين محمد [[آلوسی، محمود بن عبدالله|آلوسى]] ، «نور الثقلين» عبدعلى بن جمعه حويزى، «صافي» ملامحسن فيض كاشانى و «تبيان» [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] و بعضى تفاسير ديگر) و سپس يافته‌ها را كه بر نيازها و تقاضاهاى روز تطبيق داشت، جمع‌آورى نموده، در جلسات عمومى اين هيئت كه همه‌روز تشكيل مى‌شد، مطرح مى‌گرديد و در همان جلسه، دريافت‌هاى تازه را از قرآن كه مى‌بايست بر آنها افزوده شود، افزوده مى‌شد و پس از بحث و گفتگو و مشاوره پيرامون مباحث مختلف و مراجعه به منابع گوناگون، [[مکارم شیرازی، ناصر|آيت‌الله مكارم شيرازى]] مطالب را املا كرده و توسط ديگران، نوشته مى‌شد <ref>مقدمه، ص بيست و هفت</ref>. | روش گردآورى مطالب در اين تفسير، بدين‌گونه است كه نخست آيات قرآن در بخش‌هاى مختلف، ميان مفسران تقسيم شده و با راهنمايى‌هاى لازم قبلى از طرف [[مکارم شیرازی، ناصر|آيت‌الله مكارم شيرازى]]، تفاسير مختلفى كه منابع اصلى تفسير بود و به قلم محققان بزرگ اين فن، اعم از شيعه و سنى نگاشته شده بود، مورد بررسى قرار مى‌گرفت (مانند: تفسير «مجمع البيان» محقق طبرسى، «أنوار التنزيل» قاضى بيضاوى، «الدر المنثور» جلال‌الدين سيوطى، «برهان» [[محدث بحرانى]]، «[[الميزان في تفسير القرآن|الميزان]]» [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبايى]]، «المنار» تقرير درس محمد عبده، «في ظلال» سيد قطب، «مراغي» احمد مصطفى مراغى، «مفاتيح الغيب» فخر رازى، «روح الجنان» ابوالفتح رازى، «أسباب النزول» واحدى، «قرطبي» محمد بن احمد انصارى قرطبى، «روح المعاني» علامه شهاب‌الدين محمد [[آلوسی، محمود بن عبدالله|آلوسى]] ، «نور الثقلين» عبدعلى بن جمعه حويزى، «صافي» ملامحسن فيض كاشانى و «تبيان» [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] و بعضى تفاسير ديگر) و سپس يافته‌ها را كه بر نيازها و تقاضاهاى روز تطبيق داشت، جمع‌آورى نموده، در جلسات عمومى اين هيئت كه همه‌روز تشكيل مى‌شد، مطرح مى‌گرديد و در همان جلسه، دريافت‌هاى تازه را از قرآن كه مى‌بايست بر آنها افزوده شود، افزوده مى‌شد و پس از بحث و گفتگو و مشاوره پيرامون مباحث مختلف و مراجعه به منابع گوناگون، [[مکارم شیرازی، ناصر|آيت‌الله مكارم شيرازى]] مطالب را املا كرده و توسط ديگران، نوشته مى‌شد <ref>مقدمه، ص بيست و هفت</ref>. | ||
== گزارش محتوا == | == گزارش محتوا == | ||