۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
مسافرت به ایران بمعیت سفیر کبیر روسیه در سال 1817: تفاوت میان نسخه‌ها
مسافرت به ایران بمعیت سفیر کبیر روسیه در سال 1817 (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۴ نوامبر ۲۰۱۶، ساعت ۱۵:۵۸
، ۱۴ نوامبر ۲۰۱۶جایگزینی متن - '« ' به '«'
(صفحه ای تازه حاوی «<div class='wikiInfo'>
[[پرونده:NUR12052J1.jpg|بندانگش» ایجاد کرد.) |
جز (جایگزینی متن - '« ' به '«') |
||
| خط ۶۷: | خط ۶۷: | ||
در كتاب تصاوير فراوانى از شهرها، ابنيه و اماكن مختلف، فرهنگ، رسوم و پوشش مردم، شخصيت‌هاى مذهبى و سياسى در قالب طراحى و گاه ديده مى‌شود كه مطالب گاه خسته‌كننده و خشك كتاب را در مذاق خواننده گواراتر مى‌كند. | در كتاب تصاوير فراوانى از شهرها، ابنيه و اماكن مختلف، فرهنگ، رسوم و پوشش مردم، شخصيت‌هاى مذهبى و سياسى در قالب طراحى و گاه ديده مى‌شود كه مطالب گاه خسته‌كننده و خشك كتاب را در مذاق خواننده گواراتر مى‌كند. | ||
در بخشى از كتاب در باب احترام سادات و خاندان پيامبر(ص) در نزد مسلمانان و به تبع در دربار فتحعلى‌شاه مى‌نويسد: | در بخشى از كتاب در باب احترام سادات و خاندان پيامبر(ص) در نزد مسلمانان و به تبع در دربار فتحعلى‌شاه مى‌نويسد: «اما در موضوع لفظ سيد: سادات مردمانى هستن از اعقاب محمد كه مسلمانان احترامات مخصوصى براى آنان قائلند. يك سيد مختار است كه هر چه مى‌خواهد به شاه بگويد، بدون اين كه هيچ گونه خطرى متوجه او شود. ورود اعضاى اين خاندان در تمام منازل آزاد است، به علاوه بايد به خوبى با آنان رفتار كرده، هديه‌اى تقديمشان كنند. سيد گر چه از طبقه پست باشد؛ ولى حق دارد كه نزد وزراء رفته، حتى سر سفره آنان بنشيند، خصوص وقتى كه وزير هم سيد باشد». | ||
گزارشاتى كه نويسنده از شهرهاى اوضاع شهرهاى ايران در زمان خود مى‌دهد، به لحاظ تاريخى حائز اهميت است. او در توصيف يكى از شهرهاى ايران مى‌نويسد: «شهر سلطانيه در زمان شاردن خيلى آباد و پرجمعيت بود؛ ولى فعلاً از خرابه‌هاى آن جز سه مسجد قديمى چيزى باقى نيست كه يكى از آنها از حيث عظمت و قشنگى متمايز است و آن عبارت از برجى هشت ضلعيست كه به گنبدى ختم شده و از شاه‌كارهاى معمارى به شمار مى‌آيد. اين بنا چهل پا عرض و دويست پا ارتفاع دارد. ديوارهاى داخلى آن به اشكال هى‌ير گليفى مزين و داراى عده زيادى دالان و اطاق‌هاى كوچك است. در اطراف گنبد اين مسجد سابقا چهار مناره به شكل چهار ستون وجود داشته، ولى فعلاً يكى از آنها باقيست و در داخل آن پلكان مارپيچى است كه چون شخص از آن بنوك مناره مى‌رسد، خود را با گنبد در يك سطح مى‌بيند». | گزارشاتى كه نويسنده از شهرهاى اوضاع شهرهاى ايران در زمان خود مى‌دهد، به لحاظ تاريخى حائز اهميت است. او در توصيف يكى از شهرهاى ايران مى‌نويسد: «شهر سلطانيه در زمان شاردن خيلى آباد و پرجمعيت بود؛ ولى فعلاً از خرابه‌هاى آن جز سه مسجد قديمى چيزى باقى نيست كه يكى از آنها از حيث عظمت و قشنگى متمايز است و آن عبارت از برجى هشت ضلعيست كه به گنبدى ختم شده و از شاه‌كارهاى معمارى به شمار مى‌آيد. اين بنا چهل پا عرض و دويست پا ارتفاع دارد. ديوارهاى داخلى آن به اشكال هى‌ير گليفى مزين و داراى عده زيادى دالان و اطاق‌هاى كوچك است. در اطراف گنبد اين مسجد سابقا چهار مناره به شكل چهار ستون وجود داشته، ولى فعلاً يكى از آنها باقيست و در داخل آن پلكان مارپيچى است كه چون شخص از آن بنوك مناره مى‌رسد، خود را با گنبد در يك سطح مى‌بيند». | ||
| خط ۹۵: | خط ۹۵: | ||
[[رده:تاریخ]] | [[رده:تاریخ]] | ||
[[رده:تاریخ ایران]] | [[رده:تاریخ ایران]] | ||