منظومه مکران: تفاوت میان نسخه‌ها

درون‌مایۀ اصلی منظومۀ مکران، وطن است. روانبد در این شعر از دو وطن نام می‌برد و آنها را توصیف می‌کند: 1. وطن دنیوی و مادی (مکران) 2. وطن اخروی و معنوی (بهشت). عشق روانبد به وطن و سرزمین مادری و اخلاص وی در این دلبستگی، در منظومۀ مکران آشکار است. وی وطن را فارغ از مفهوم سیاسی و بیشتر به عنوان زادگاه می‌ستاید. در شعر کلاسیک بلوچی، روانبد از نخستین کسانی است که وطن و قومیت را گسترده‌تر از قبیله و شهر و ده می‌انگارد و آن را به کل ولایت مکران و قوم بلوچ نسبت می دهد. وطن دوم که روانبد آن را توصیف می‌کند، بهشت است و آن را وطن اصلی و معنوی خود می شمارد و دیگران را نیز برمی‌انگیزد تا برای رسیدن به آنجا بکوشند. روانبد فردی روحانی و فقیه است و سیری در عالم عرفان نیز داشته است.<ref>[https://literaturelib.com/books/3415 پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref>