۱۴۶٬۲۲۳
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'سیدع' به 'سید ع') |
||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
در منطقۀ شعرخیز و شاعرپرور بوشهر، از گذشتهها تا امروز شاعران و داستانپردازهای بسیار زیستهاند که آثارشان برجای مانده است؛ اما در میان همه، دو شاعر بیش از بقیه بر سر زبانها هستند؛ [[فائز دشتی]] (1213 ـ 1293 خورشیدی) و [[بردخونی، مفتون|مفتون بردخونی]] (1276 ـ 1341 خورشیدی). | در منطقۀ شعرخیز و شاعرپرور بوشهر، از گذشتهها تا امروز شاعران و داستانپردازهای بسیار زیستهاند که آثارشان برجای مانده است؛ اما در میان همه، دو شاعر بیش از بقیه بر سر زبانها هستند؛ [[فائز دشتی]] (1213 ـ 1293 خورشیدی) و [[بردخونی، مفتون|مفتون بردخونی]] (1276 ـ 1341 خورشیدی). | ||
[[بردخونی، مفتون|سید بهمنیار حسینی بردخونی]] فرزند | [[بردخونی، مفتون|سید بهمنیار حسینی بردخونی]] فرزند سید علی اکبر حسینی متخلص به «مفتون» از اهالی دشتی بود. او در سال ۱۲۷۶ خورشیدی در بردخون متولد شد و در سال ۱۳۴۱ درگذشت. این کتاب به اهتمام کسی است که مدت سه سال آخر حیات مفتون با وی مأنوس بوده، بارها همنشین، همصحبت و هممجلس او بوده، گفتهها و شعرخوانیهای او را درک و گاهی ضبط کرده است. | ||
[[علیخواه، ناصر|ناصر علیخواه]] مدت نزدیک به سه سال از 1339 تا 1341 که در بردخون معلم بوده، با این شاعر نامدار آشنا و مأنوس گشته است. این آشنایی معلم و شاعر سبب شده در بیشتر اوقات فراغت، علیخواه در مجلس شعر و بحث شاعر حاضر باشد یا شاعر در خانه یا دفتر معلم حضور یابد. همچنین این دوستی و صمیمیت به جایی رسید که به تقاضای معلم، دفتر شعرنوشتهها و دستنویس شاعر، برای مطالعه و نسخهبرداری در اختیار او قرار گیرد. این سخاوت شاعرانه سرانجام به پدیدآمدن این کتاب انجامیده است که زندهیاد [[منوچهر آتشی]] نیز آن را بهخوبی پیراسته است. | [[علیخواه، ناصر|ناصر علیخواه]] مدت نزدیک به سه سال از 1339 تا 1341 که در بردخون معلم بوده، با این شاعر نامدار آشنا و مأنوس گشته است. این آشنایی معلم و شاعر سبب شده در بیشتر اوقات فراغت، علیخواه در مجلس شعر و بحث شاعر حاضر باشد یا شاعر در خانه یا دفتر معلم حضور یابد. همچنین این دوستی و صمیمیت به جایی رسید که به تقاضای معلم، دفتر شعرنوشتهها و دستنویس شاعر، برای مطالعه و نسخهبرداری در اختیار او قرار گیرد. این سخاوت شاعرانه سرانجام به پدیدآمدن این کتاب انجامیده است که زندهیاد [[منوچهر آتشی]] نیز آن را بهخوبی پیراسته است. | ||