۱۴۶٬۳۹۰
ویرایش
ابن معتوق، شهابالدین بن سعید: تفاوت میان نسخهها
جز
جایگزینی متن - 'سیدع' به 'سید ع'
جز (جایگزینی متن - '| کد مؤلف = AUTHORCODE' به '| کد مؤلف =AUTHORCODE') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'سیدع' به 'سید ع') |
||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
== ستایش اهلبیت (علیهمالسلام)== | == ستایش اهلبیت (علیهمالسلام)== | ||
در 1055ق بود که وی شعر خویش را در ستایش | در 1055ق بود که وی شعر خویش را در ستایش سید على خان سرود، اما شهرت او بیشتر به سبب مدایح پرشوری است که در ستایش اهلبیت و به ویژه [[امام علی علیهالسلام|على بن ابى طالب(ع)]]، امام حسن(ع) و امام حسین(ع) سروده است. هرچند که در دیوان او که شامل 52 مدح، 4 مرثیه و برخى سرودههای کوتاه در موضوعات گوناگون و نیز چند قطعه کوتاه نثر است، جز دو قصیده در مدح رسولاکرم(ص)، یک قصیده در مدح [[امام علی علیهالسلام|على بن ابى طالب(ع)]] و یک قصیده در رثای حسین بن على(ع) که در محرم 1082 سروده شده است، شعر دیگری درباره خاندان پیامبر دیده نمىشود. احتمالاً مدیحههای وی درباره امامان شیعه در زمره همان شعرهایى است که به گفته فرزندش معتوق از میان رفته است. | ||
== نویسندگان اهل سنت == | == نویسندگان اهل سنت == | ||
برخى از نویسندگان اهل سنت از او به عنوان شاعری که در ستایش [[امام علی علیهالسلام|على بن ابى طالب(ع)]] و دو فرزندش از حد شرع و عقل پا فراتر نهاده است، یاد کردهاند که البته از تعصب تهى نیست. بقیه اشعار وی سراسر در ستایش خاندان | برخى از نویسندگان اهل سنت از او به عنوان شاعری که در ستایش [[امام علی علیهالسلام|على بن ابى طالب(ع)]] و دو فرزندش از حد شرع و عقل پا فراتر نهاده است، یاد کردهاند که البته از تعصب تهى نیست. بقیه اشعار وی سراسر در ستایش خاندان سید على خان و به مناسبت پیروزیهای آنان بر اعراب، تبریک و تهنیت عیدهای نوروز، فطر، قربان و جز آن سروده شده است و حتى گاه که برخى از آنان در شهرهای دیگر به سر مىبردهاند، سرودههای خویش را برای ایشان مىفرستاده است. | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
ابن معتوق که در واپسین سال عمر خویش و یا اندکى پیشتر، مفلوج شده بود، ناگزیر برخى از سرودههایش را به فرزند خود املا مىکرد. شعر وی دلنشین و زیباست و گاه در نسیبِ قصیدهها که به شیوه قصیده کهن عرب سروده شده است، قطعههایى بسیار لطیف به چشم مىخورد و به همین سبب شعر وی، به رغم شهرت او به غلو در مدح اهلبیت، در میان اعراب سنى نیز رواج یافته است. | ابن معتوق که در واپسین سال عمر خویش و یا اندکى پیشتر، مفلوج شده بود، ناگزیر برخى از سرودههایش را به فرزند خود املا مىکرد. شعر وی دلنشین و زیباست و گاه در نسیبِ قصیدهها که به شیوه قصیده کهن عرب سروده شده است، قطعههایى بسیار لطیف به چشم مىخورد و به همین سبب شعر وی، به رغم شهرت او به غلو در مدح اهلبیت، در میان اعراب سنى نیز رواج یافته است. | ||
# دیوان، که به همت فرزندش و به فرمان | # دیوان، که به همت فرزندش و به فرمان سید على خان گردآوری شده، بارها در مصر، بیروت، اسکندریه و نجف به چاپ رسیده است<ref>سیدی، محمد، ج4، ص642-641</ref>. | ||
| | ||
== پانویس== | == پانویس== | ||