۱۴۴٬۵۹۹
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ج الدین' به 'جالدین'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ج الدین' به 'جالدین') |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان =فارسی | | زبان =فارسی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره =PIR ۵۴۳۵/م۸۱۵ع۴ ۱۳۹۶ | ||
| موضوع = | | موضوع =حافظ، شمسالدین محمد، - ۷۹۲ق. دیوان -- نقد و تفسیر,شعر عربی -- قرن ۸ق,شعر فارسی -- تاثیر عربی,شعر عربی -- شاعران ایرانی,شعر عربی -- قرن ۸ق. -- تاریخ و نقد | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر =طهوری | | ناشر =طهوری | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
سنت «عربیدانی و عربیخوانی و عربینویسی» که در قرن چهارم و پنجم قمری، در میان ایرانیان، با [[ابوالفتح بستی، علی بن حسین|ابوالفتح بستی]] و [[ابن عمید]] و پسرش و [[صاحب بن عباد، اسماعیل بن عباد|صاحب بن عباد]] و برخی شاهزادگان آل بویه چون ابوالعباس خسرو فیروزف پسر رکنالدوله، و دهها تن دیگر مانند آنان به اوج رسیده بود، در قرن هشتم و زمان حافظ همچنان کم و بیش رواج داشت. | سنت «عربیدانی و عربیخوانی و عربینویسی» که در قرن چهارم و پنجم قمری، در میان ایرانیان، با [[ابوالفتح بستی، علی بن حسین|ابوالفتح بستی]] و [[ابن عمید]] و پسرش و [[صاحب بن عباد، اسماعیل بن عباد|صاحب بن عباد]] و برخی شاهزادگان آل بویه چون ابوالعباس خسرو فیروزف پسر رکنالدوله، و دهها تن دیگر مانند آنان به اوج رسیده بود، در قرن هشتم و زمان حافظ همچنان کم و بیش رواج داشت. | ||
گواه این سخن، عربیبودن قسمت اعظم جنگی است که ده سال پیش از وفات [[حافظ، شمسالدین محمد|حافظ]]، عدهای از دانشمندان آن را برای تاجالدین احمد وزیر، در سال 782 ق. به وجود آورده بودهاند. نام اصلی این کتاب نفیس و نادر «[[کنز الجواهر من لطائف الاکابر]]» و مشهور به «بیاض» | گواه این سخن، عربیبودن قسمت اعظم جنگی است که ده سال پیش از وفات [[حافظ، شمسالدین محمد|حافظ]]، عدهای از دانشمندان آن را برای تاجالدین احمد وزیر، در سال 782 ق. به وجود آورده بودهاند. نام اصلی این کتاب نفیس و نادر «[[کنز الجواهر من لطائف الاکابر]]» و مشهور به «بیاض» تاجالدین احمد وزیر است؛ حاوی آثاری از بزرگان علم و ادب ایران از قرن هشتم به خط خودشان؛ از قبیل [[جرجانی، علی بن محمد|میر سید شریف جرجانی]]، [[معینالدین جنید واعظ]]، [[قطبالدین فالی]]، [[شرفالدین قیری]]، [[عمادالدین قزوینی]]، [[غیاثالدین لطفالله ابرقوهی]]، غیاثالدین منصور و ..... و منشآت [[جلالالدین فریدون عکاشه]] و رسالۀ ربیعه هم از او در ستایش جلالالدین مسعود اینجو و فتحنامۀ اصفهان مورخ 768 از جمالالدین حاجی منشی و غزلهایی از [[حافظ، شمسالدین محمد|شمسالدین محمد حافظ]] که در عهد خود او در این کتاب نوشته شدهاند. | ||
از میان مطالب و کلمات عربی در [[دیوان حافظ بر اساس نه نسخه کامل کهن مورخ به سالهای 813 تا 827 هجری قمری (چاپ دوم)|دیوان حافظ]]، شعرهای عربی [[حافظ، شمسالدین محمد|حافظ]] همه از نوع «ملمع» است. ملمع در لغت به اسب ابرش میگویند یا هر چیز دیگر که در آن خال و لکههایی مخالف رنگ اصلی باشد و در اصطلاح شعری است که ابیات یا مصراعهایی دارد به غیر زبانی که شعر در آن سروده شده است. | از میان مطالب و کلمات عربی در [[دیوان حافظ بر اساس نه نسخه کامل کهن مورخ به سالهای 813 تا 827 هجری قمری (چاپ دوم)|دیوان حافظ]]، شعرهای عربی [[حافظ، شمسالدین محمد|حافظ]] همه از نوع «ملمع» است. ملمع در لغت به اسب ابرش میگویند یا هر چیز دیگر که در آن خال و لکههایی مخالف رنگ اصلی باشد و در اصطلاح شعری است که ابیات یا مصراعهایی دارد به غیر زبانی که شعر در آن سروده شده است. | ||
| خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
{{وابستهها}} | {{وابستهها}} | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:زبانشناسی، زبان و ادبیات]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]] | |||
[[رده:مقالات(اردیبهشت 1404) باقی زاده]] | [[رده:مقالات(اردیبهشت 1404) باقی زاده]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 اردیبهشت 1404]] | ||
[[رده:فاقد اتوماسیون]] | [[رده:فاقد اتوماسیون]] | ||