علامه امینی جرعه‌نوش غدیر (به ضمیمه جرعه‌هایی از الغدیر): تفاوت میان نسخه‌ها

'''[[علامه امينى]] جرعه‌نوش غدير (به ضميمه جرعه‌هايى از الغدير)''' اثر مهدى لطفى، معرفى [[علامه امينى]] و اثر باارزش و گران‌بهاى وى «الغدير» مى‌باشد كه به زبان فارسى نوشته شده است.

در مقدمه، به‌صورت مختصر، به معرفى [[علامه امينى]] و اثر او پرداخته شده است <ref>مقدمه، ص13-15</ref>.

بخش اول، در پنج فصل سامان يافته است. در فصل اول، به زندگى‌نامه [[علامه امينى]] پرداخته شده و اطلاعاتى از ايشان پيرامون زمان و مكان تولد، شروع به تحصيل، سفرهاى تحصيلى و اساتيد ايشان در نجف ارائه گرديده است <ref>متن كتاب، ص29- 32</ref>.

در فصل دوم، سجاياى اخلاقى و معنوى [[علامه امينى]] مورد بحث قرار گرفته است. نويسنده معتقد است [[علامه امينى]] را قبل از اينكه يك شخصيت علمى معرفى كنيم، بايد يك شخصيت معنوى و اخلاقى معرفى كرد <ref>همان، ص37</ref>. از جمله عناوين اين فصل، عبارتند از: زهد علامه، توسل و عبادت علامه، امينى از قرآن هدايت مى‌گرفت، شجاعت [[علامه امينى]]، اراده صاحب الغدير، ادب امينى و آثار علمى و قلمى ايشان <ref>همان، ص38- 64</ref>.

در فصل سوم، به آرمان‌ها و اهداف [[علامه امينى]] نگريسته شده است. اين آرمان‌ها به ترتيب عبارتند از: تبيين مسئله ولايت، ايجاد وحدت بين مسلمين، تشكيل خانه نويسندگان، رسيدگى به نشريات جهان و شناخت عناصر زمان. از جمله اهداف [[علامه امينى]]، قرار دادن صفوف پراكنده ملل اسلامى در يك صف واحد و ايجاد وحدت بين آن‌ها بوده است. ايشان معتقد بود كه راز تفوق و عزت مسلمين در پرهيز از تفرق و بنيان سعادت‌شان در تمسك به حبل‌الله خلاصه مى‌گردد و مسلمين زمانى خواهند توانست به عزت از دست رفته خود درست يابند كه به آيه ''' «و اعتصموا بحبل‌الله جميعاً و لا تفرقوا» ''' بديد عمل بنگرند و بدان عمل كنند <ref>همان، ص70</ref>.

در فصل چهارم، حكايات و كراماتى از [[علامه امينى]] بيان شده است <ref>همان، ص81- 124</ref> و در فصل پنجم، به [[علامه امينى]] و «الغدير» در آينه شعر و قلم، نگاه شده است. در اين رابطه، سخنانى از بزرگان و علما، درباره ايشان ذكر شده است كه از آن جمله‌اند: محمد غلاب، صفا خلوصى، عبدالرحمن كيانى حلبى، محمد سعيد دحدوح، يوسف اسعد داغر بيروتى، دكتر يونس سلامه، علامه عبدالحسين شرف الدين عاملى و علامه محمدتقى جعفرى. اشعارى نيز از حبيب الله چايچيان، محمدحسين شهريار، سيد حسّون بعاج و قصيده‌اى از شمس الدين خطيب ارائه شده است <ref>همان، ص127- 145</ref>.

به اعتقاد نويسنده به جرأت مى‌توان گفت كه در دنياى تحقيقات اسلامى، چه در ممالك اسلامى و چه در كشورهاى غربى، كسى يافت نمى‌شود كه با نام «الغدير» و [[علامه امينى]] آشنا نباشد. با آنكه مطالب «الغدير» به مذاق بسيارى خوشايند نمى‌باشد، لكن از آنجايى كه با اتكاء به منابع و مآخذ متيقن نوشته شده، تاكنون كسى نتوانسته نقدى يا ردى بر كتاب «الغدير» يا حتى نقدى بر صفحه‌اى از صفحات آن بنويسد. نويسنده در تأييد اين گفته، به اين مطلب اشاره مى‌كند كه وقتى عده‌اى از اهل سنت از بزرگ خود درخواست مقابله با [[علامه امينى]] و كتابش را مى‌كنند، او بعد از خواندن «الغدير» مى‌گويد: «اگر بخواهيم با الغدير مبارزه كنيم، ابتدا بايد كتاب‌هاى خودمان را نابود كنيم». خود علامه نيز فرموده‌اند كه من براى نوشتن «الغدير» ده هزار كتاب را از باى بسم الله تا تاى تمت خواندم و به صد هزار كتاب مراجعات داشتم؛ و بايد توجه داشت كه برخى از اين كتب، خطى و در چندين مجلد بوده‌اند كه اگر الان چاپ شوند، به ده‌ها جلد مى‌رسد <ref>همان، ص153- 154</ref>.