بحرالمعانی (مجموعه نامه‌های عرفانی): تفاوت میان نسخه‌ها

در موضعی از نامه‌ها ضمن انتقاد از ناکارآمدی علوم رسمی در نیل به معرفت حقیقی از اینکه شصت سال از عمر گرانمایه را طرف تحصیل هدایه و کشاف و بزدوی و ... کرده و در سراسر آن مدت از محبوب ازلی و مقصود ابدی غافل مانده، اظهار تأسف می‌کند.

صدر نامه‌ها در تمام موارد یکسان است. صدر سه نامه نخست او با بیست‌وسه نامه بعدی اندکی تفاوت دارد. هر نامه عنوانی دارد و پس از عنوان ترکیب‌هایی مانند «هو الغنی، هو الکریم، هو الجامع ...» که نشان از نوع نگاه نویسنده نامه‌ها و باور او به پروردگار عالم می‌باشد، آمده است. پس این موضوع نامه یاد شده است. در برخی از نامه‌ها اشارت به موضوع نامه بدون درج شعر آمده است که این وضعیت فقط شامل نامه‌های اول، دوم، سوم و ششم می‌شود. ورنه در بقیۀ نامه‌ها پس از بیان موضوع نامه، اشعاری متناسب با موضوع آورده است. اشعاری که در آغاز نامه‌ها پس از صدر نامه نقل شده است از دو بیت تا یک غزل کامل است. کاربرد شعر به صدر و ذیل نامه‌ها محدود نمانده است بلکه در متن نامه نیز اشعار و ابیات بسیار به قصد تأیید، تکمیل، استشهاد، تأکید یا بیان آنچه که با نثر مشکل بوده به کار رفته است و بدین صورت نامه‌ها بافته‌ای رنگین دلاویزی را می‌ماند که تاروپود آن شعر و نثر و آیات و احادیث و اقوال بزرگان است. تا آنجا که با اطمینان می‌توان گفت یکی از خواندنی‌ترین متن‌های بازمانده از اوایل سدۀ نهم هجری به شمار می‌رود.<ref>[https://literaturelib.com/books/3468 پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref>