۱۴۶٬۵۳۱
ویرایش
تاریخ اجتماعی شیراز در سدههای هفتم و هشتم هجری (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۲ آوریل ۲۰۲۵، ساعت ۱۶:۵۶
، ۱۲ آوریلجایگزینی متن - ' .' به '.'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' .' به '.') |
||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
در این سدهها شیراز به عنوان جغرافیای این تحقیق، روایت متفاوتی با دیگر نقاط ایران پس از هجوم مغول دارد. در این برهۀ تاریخی، شیراز با دوراندیشی حکام وقت خویش از قتل، غارت و نابودی سرزمینی مصون ماند و از این حیث اعتبار و امتیاز ویژهای نسبت به سایر نقاط ایران برخوردار شد. شیراز به استثنای چند دورۀ کوتاهمدت، در بیشتر این دو سده به طور مستقیم تحت قلمرو حکمرانان غیرمغولی بود. | در این سدهها شیراز به عنوان جغرافیای این تحقیق، روایت متفاوتی با دیگر نقاط ایران پس از هجوم مغول دارد. در این برهۀ تاریخی، شیراز با دوراندیشی حکام وقت خویش از قتل، غارت و نابودی سرزمینی مصون ماند و از این حیث اعتبار و امتیاز ویژهای نسبت به سایر نقاط ایران برخوردار شد. شیراز به استثنای چند دورۀ کوتاهمدت، در بیشتر این دو سده به طور مستقیم تحت قلمرو حکمرانان غیرمغولی بود. | ||
آنچه بینش و روش در تاریخ اجتماعی را با دیگر عرصههای دانش تاریخ متفاوت میکند، میدان بسیار وسیعتر مطالعاتی در این دانش است. روششناسی تاریخ اجتماعی مورخ را بر آن میدارد که نهتنها به بررسی دادههای متون تاریخ سیاسی از منظر اجتماعی بپردازد، بلکه دیگر آثار قلمی مانند شاهنامهها، آدابنامهها، نصیحتالملوکها و متون مربوط به تواریخ محلی و جغرافیای مربوط به بلاد و اصمار و .... را که در متن فرهنگ تمدن بالندۀ اسلامی ـ ایرانی در سدههای هفتم و هجری پدید آمده، مورد بررسی قرار دهد. اهمیت پرداختن به اینگونه پژوهشها از یکسو و کمبود منابع تاریخی از سوی دیگر، محقق را بر آن میدارد تا با استفاده از منابع کمکی تاریخ به بررسی گذشتۀ تاریخی مسلمانان بپردازد؛ بنابراین برای رسیدن به هدف اصلی این پژوهش، ناگزیر باید حوزۀ گستردهای از آثار قلمی در سدههای مطالعهشده که در این پژوهش قرنهای هفتم و هشتم هجری است، بررسی شود. | آنچه بینش و روش در تاریخ اجتماعی را با دیگر عرصههای دانش تاریخ متفاوت میکند، میدان بسیار وسیعتر مطالعاتی در این دانش است. روششناسی تاریخ اجتماعی مورخ را بر آن میدارد که نهتنها به بررسی دادههای متون تاریخ سیاسی از منظر اجتماعی بپردازد، بلکه دیگر آثار قلمی مانند شاهنامهها، آدابنامهها، نصیحتالملوکها و متون مربوط به تواریخ محلی و جغرافیای مربوط به بلاد و اصمار و.... را که در متن فرهنگ تمدن بالندۀ اسلامی ـ ایرانی در سدههای هفتم و هجری پدید آمده، مورد بررسی قرار دهد. اهمیت پرداختن به اینگونه پژوهشها از یکسو و کمبود منابع تاریخی از سوی دیگر، محقق را بر آن میدارد تا با استفاده از منابع کمکی تاریخ به بررسی گذشتۀ تاریخی مسلمانان بپردازد؛ بنابراین برای رسیدن به هدف اصلی این پژوهش، ناگزیر باید حوزۀ گستردهای از آثار قلمی در سدههای مطالعهشده که در این پژوهش قرنهای هفتم و هشتم هجری است، بررسی شود. | ||
در روش تاریخنگاری اجتماعی تمامی متون ادبی منثور و منظوم به مثابۀ یک منبع تاریخی اصیل برای تحلیل و بررسی در زمینۀ تاریخ اجتماعی قلمداد میشود. خوشبختانه در سدههای هفتم و هشتم هجری آثار ادبی برجستهای به دست بزرگانی چون [[سعدی، مصلح بن عبدالله|سعدی]]، [[مولوی، جلالالدین محمد|مولوی]]، [[خواجوی کرمانی، محمود بن علی|خواجو]]، اوحدی، میرحسنی، [[سلمان ساوجی، سلمان بن محمد|سلمان]] و [[حافظ، شمسالدین محمد|حافظ]] به نگارش درآمده است؛ از اینرو قرنهای هفتم و هشتم هجری به صورت دورهای خاص از جولان روح و فعالیت اندیشهها درآمده و چون غالب آثار فکری و ذوقی آن عهد باقی است، این پژوهش بسیار از آنها سود برده است.<ref>[https://literaturelib.com/books/4318 پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref> | در روش تاریخنگاری اجتماعی تمامی متون ادبی منثور و منظوم به مثابۀ یک منبع تاریخی اصیل برای تحلیل و بررسی در زمینۀ تاریخ اجتماعی قلمداد میشود. خوشبختانه در سدههای هفتم و هشتم هجری آثار ادبی برجستهای به دست بزرگانی چون [[سعدی، مصلح بن عبدالله|سعدی]]، [[مولوی، جلالالدین محمد|مولوی]]، [[خواجوی کرمانی، محمود بن علی|خواجو]]، اوحدی، میرحسنی، [[سلمان ساوجی، سلمان بن محمد|سلمان]] و [[حافظ، شمسالدین محمد|حافظ]] به نگارش درآمده است؛ از اینرو قرنهای هفتم و هشتم هجری به صورت دورهای خاص از جولان روح و فعالیت اندیشهها درآمده و چون غالب آثار فکری و ذوقی آن عهد باقی است، این پژوهش بسیار از آنها سود برده است.<ref>[https://literaturelib.com/books/4318 پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref> | ||