ترجمه و دیدگاه‌های پسا ـ استعماری: تفاوت میان نسخه‌ها

| پیش از =

}}

==ساختار==

فصل سوم به بررسی تجاسوینی نیرانجانا از رابطۀ بین قوم‌نگاری و ترجمه می‌پردازد. ارتباط این فصل با موضوع اصلی این کتاب، ترجمه و دیدگاه‌های پسا ـ استعماری، زمانی آشکار می‌شود که به جایگاه مفهوم ترجمه در رشته‌های مردم‌شناسی و قون‌نگاری و هم‌دستی آنان با قدرت‌های استعماری معاصرشان پی ببریم. نویسندۀ این مقاله احتمال شکل‌گیری هم‌دستی مشابهی بین رشته مطالعات ترجمه و قدرت‌های نو ـ استعماری حاکم را در لفافه گوشزد می‌کند. ترجمۀ پسا ـ استعمار برای شکستن الگوهای دیرپای قدرت استعماری، که نماد آن سیطرۀ متن اصلی است، باشد تعریف جدید از خود ارائه دهد. تعریفی که اساس آن مقاومت، پویایی و نوآوری است. از این رو فصل پایانی به معرفی نظریۀ آدم‌خواری هارولدودی کامپوس می‌پردازد. چالشی که دی کامپوس با به‌کارگیری ستعارۀ آدم‌خواری خلق می‌کند تنها محدود به مفهوم جدید ترجمه نیست، بلکه نو واژه‌های خلاقانۀ وی فرایند معادل گزینی را نیز دشوار می‌سازد. نثر پرتکلف نگارندۀ مقاله، السه ریبرو پیرس ویرا، نیز چالش‌های ترجمۀ این مقاله را دو چندان کرده است. آنچه این مقاله به ما می‌آموزد این است که از خاکستر ققنوس ترجمه، در دورۀ پسا ـ استعمار برزیل، آدم‌خوار برمی‌خیزد.<ref>[https://literaturelib.com/books/3345 پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref>

==پانويس ==

<references />