۱۴۶٬۵۳۱
ویرایش
سهای سهی؛ شعر و زندگی ذبیحالله صاحبکار: تفاوت میان نسخهها
جز
جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)') |
||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
سهی در سال 1346 با دختری متدین و صبور و ستودهخصال از خانوادهای مذهبی، به نام فاطمۀ رمضانی اول ازدواج کرد و دو پسر و سه دختر به نامهای میثم و مسعود و زهره و شهره و بهناز از این پیوند حاصل شد. وی در زندگی مرارتهای بسیار دید و مرگ نابهنگام همسرش در 44 سالگی تلخترین آنها بود. سهی در چندین شعر بر مرگ او گریسته است. | سهی در سال 1346 با دختری متدین و صبور و ستودهخصال از خانوادهای مذهبی، به نام فاطمۀ رمضانی اول ازدواج کرد و دو پسر و سه دختر به نامهای میثم و مسعود و زهره و شهره و بهناز از این پیوند حاصل شد. وی در زندگی مرارتهای بسیار دید و مرگ نابهنگام همسرش در 44 سالگی تلخترین آنها بود. سهی در چندین شعر بر مرگ او گریسته است. | ||
سهی شاعری میانهبالا بود و چهرهای نسبتاً گرد داشت که تهریشی سفید آن را میپوشاند؛ معمولاً عینک میگذاشت و عمامۀ سفید بر سر میبست؛ نگاهی عمیق و نوایی ملایم و محزون داشت و بهخصوص شعر به لحن حزین میخواند؛ آرام و مهربان بود و معمولاً غمیگین به نظر میرسید؛ دل و جان پاک و سینه و پیشانی گشاده داشت و بسیار فروتن بود؛ پارسا و به شعایر دینی پایبند و با قرآن مأنوس بود و به خاندان نبوت و امامت مهر میورزید و اشعاری در نعت و یا رثای رسول اکرم (ص)، فاطمه زهرا (س)، امیرالمؤمنین علی (ع)، امام حسین(ع)، امام رضا(ع) و حضرت معصومه(س) سروده است. | سهی شاعری میانهبالا بود و چهرهای نسبتاً گرد داشت که تهریشی سفید آن را میپوشاند؛ معمولاً عینک میگذاشت و عمامۀ سفید بر سر میبست؛ نگاهی عمیق و نوایی ملایم و محزون داشت و بهخصوص شعر به لحن حزین میخواند؛ آرام و مهربان بود و معمولاً غمیگین به نظر میرسید؛ دل و جان پاک و سینه و پیشانی گشاده داشت و بسیار فروتن بود؛ پارسا و به شعایر دینی پایبند و با قرآن مأنوس بود و به خاندان نبوت و امامت مهر میورزید و اشعاری در نعت و یا رثای رسول اکرم (ص)، فاطمه زهرا (س)، امیرالمؤمنین علی(ع)، امام حسین(ع)، امام رضا(ع) و حضرت معصومه(س) سروده است. | ||
سهی پدری فرزانه و دلآگاه داشت. او مردی ادبدوست بود که به شعر علاقۀ بسیار داشت و قریب نیم قرن در خانهاش مجلس نقالی و شاهنامهخوانی برپا میشد. ذبیحالله از کودکی شعر شنید و با اوزان عروضی از راه گوش آشنا شد و از شش یا هفتسالگی شعر سرودن آغاز کرد. سهی از شعر گذشتگان بیشتر به شاهنامۀ فردوسی و مثنوی معنوی مولانا جلالالدین رومی و نیز به اشعار مسعود سعد سلمان و خاقانی شروانی و حافظ شیرازی و صائب تبریزی علاقهمند بود. | سهی پدری فرزانه و دلآگاه داشت. او مردی ادبدوست بود که به شعر علاقۀ بسیار داشت و قریب نیم قرن در خانهاش مجلس نقالی و شاهنامهخوانی برپا میشد. ذبیحالله از کودکی شعر شنید و با اوزان عروضی از راه گوش آشنا شد و از شش یا هفتسالگی شعر سرودن آغاز کرد. سهی از شعر گذشتگان بیشتر به شاهنامۀ فردوسی و مثنوی معنوی مولانا جلالالدین رومی و نیز به اشعار مسعود سعد سلمان و خاقانی شروانی و حافظ شیرازی و صائب تبریزی علاقهمند بود. | ||