نهج‌البلاغه منظوم (انصاری): تفاوت میان نسخه‌ها

و نيز حضرت عليه‌السّلام اين سخن را درباره خوارج فرمايد: پس از من خوارج را نكشيد، زيرا آن كه طالب حق است و خطا مى‌كند، مانند كسى كه طالب باطل است و آن را در مى‌يابد، نيست. سيّد رضى عليه‌الرّحمه گويد: مقصود حضرت از طالب باطل معاويه و ياران او هستند (كه بدون حقّ خلافت را براى خود مى‌خواستند، به خلاف خوارج كه مطيع و فرمان بردار خليفه وقت بودند، منتهى باشتباه افتاده بودند). نظم  

|-

! چو بگذشتم از اين دار فنا من!! خوارج را نگيرد كس سر از تن

|}

|-

! چرا زيرا نباشد طالب حقّ!! كه اندر اشتباهى گشت ملحق

|}

|-

! براى جستن حق دست و پا كرد!! ولى در راه تشخيصش خطا كرد

|}

|-

! چو آن شخصى كه از حق كنده او دل!! شده اندر پى ادراك باطل

|}

|-

! معاويّه است كشتن را سزاوار!! كه دل از حق بگردانيد يك بار

|}

|-

! اساس ملك و دين را او بهم زد!! براه باطل او آسان قدم زد

نظم  

|-

! يك از آنان كه خصم شاه باشد!! جرير ابن عبداللَّه باشد

|}

|-

! بد او با اشعث ابن قيس ياور!! منافق هر دو با هم قرن و همسر

|}

|-

! زشه هر گار را فكر شكستن!! بدو آن بسته‌اش را در گسستن

|}

|-

! به هنگامى بسوى كشور شام!! روانش داشت شاه نيك فرجام

|}

|-

! كه گردد از معاويّه خبر دار!! كه چون بايست با وى كردنش كار

|}

|-

! به بيند در سرش سوداى جنگ است!! و يا بر بيعت از جنگش درنگ است

|}

|-

! بكين و جنگ يا در صلح و بيعت!! كند با وى نكو اتمام حجّت ...