کتاب هشتم دینکرد؛ آوانویسی، ترجمه، یادداشت و واژه‌نامه: تفاوت میان نسخه‌ها

| پیش از =

}}

==گزارش کتاب==

چند معنی برای نام دینکرد، مهم‌ترین متن به زبان فارسی میانه ذکر شده است، ولی «تألیف دینی» از دیگر نظرها پذیرفتنی‌تر به نظر می‌رسد. کتاب بر اساس زند اوستا تألیف شده است و از نظر تنوع مطالب بسیار غنی است، به اندازه‌ای که «دانشنامۀ مزدیسنی» لقب گرفته است.

در مقدمۀ کتاب هشتم دینکرد مطالب مهمی بیان شده است. در بند دوم آن آمده که این کتاب بررسی کلی کتاب مزدیسنی است برای آگاهی عموم، بر اساس زند. در بندهای سوم تا یازدهم موضوع سه‌گونه تقسیم‌بندی اعمال‌شده بیان شده است. «گاهانیک» و «هادگ‌مانسریگ» و «دادیک» سه بخش کلی را شکل می‌دهند و هر یک دربردارندۀ هفت زیرمجموعه یا قسمت هستند که همان نسک‌های مختلف اوستای موجود در زمان ساسانیان باشند. هر یک از این نسک‌ها یا قسمت‌ها نیز شامل فصل‌های متعدد است. در دسته‌بندی نسک‌ها به سه بخش کلی، محتوای نسک‌ها موردنظر بوده است، آن هم نه به طور دقیق؛ از این‌رو منظور از نسک‌های گاهانی نسک‌هایی نیستند که در آنها لزوماً از گاهان و شرح آن سخن رفته باشد، بلکه «گاهان که بیشتر دربارۀ دانش و کارهای مربوط به مینوست، و داد که بیشتر دربارۀ کارهایی است که میان این دو [مقوله] است». در بند پنجم دلیل جالب این بخش‌بندی سه‌گانه چنین ذکر شده که در بخش گاهانیک «شرح همۀ دانش» آمده است و در هادگ‌مانسریگ «روش به کار بستن دانش» و در دادیک «عمل به دانش» آمده است.