دیوان یوسف بخشی خوانساری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''دیوان یوسف بخشی خوانساری''' تألیف یوسف بخشی خوانساری، دیوان اشعار خوانساری یوسف بخشی شامل این چهار قسمت است: 1. زایله / غنچه؛ 2. وشکو / شکوفه؛ 3. محوره / صندوقچه؛ 4. ترانۀ خوانسار.

کتاب در چهار بخش تدوین شده است.

زبان و ادبیات هر کشور آیینۀ تمام‌نمای فرهنگ و آداب و رسوم آن کشور محسوب می‌شود که بی‌شک گویش‌های مختلف نقشی اساسی در غنای آن دارند. در ایران، این سرزمین باستانی و دارای ادبیات غنی، گویش‌های بسیاری وجود دارد که هنوز کاملاً شناخته نشده است و باید مورد شناسایی و بررسی بیشتر قرار گیرد. در رهگذر این مهم، از بزرگانی چون شادروان یوسف بخشی خوانساری که تمام عمر گرانبهای خود را صرف حفظ و پاسداری از گویش‌های محلی کشور خود کرده‌اند، تقدیر نمود و شهامت، جدیت، علاقه، پشتکار و پایمردی‌شان را ستود و با چاپ آثار ارزشمندشان بر غنای فرهنگی این مرز و بوم افزود.

در سال 1298 شاعر نابغۀ خوانسار یوسف بخشی در کوی ارسور از خانواده‌ای نسبتاً مرفه و تجارت‌پیشه قدم به دایرۀ وجود نهاد. بخشی از تحصیلات معمول زمانۀ خود را در مکتب و مدرسه فراگرفت. هوشی سرشار و حافظه‌ای پربار داشت. بخشی در حیات پدر یا بعد از فوت او به کسب و تجارت پرداخت و در این کارها موفقیت چندانی نداشت؛ ناچار ترک وطن کرد و به الیگودرز مهاجرت کرد. در آنجا هم کارش نگرفت و به خوانسار بازگشت. بیکاری او در خوانسار ناچارش کرد که به تهران مهاجرت کند. در تهران به حسابداری و مدیریت دفتر اتحادیه خواروبارفروشان اشتغال یافت و چند سال به‌خوبی این وظیفه را ادا نمود. در تمامی این احوال ذوق و قریحه و استعداد او را به شاعری وامی‌داشت. در سال 1334 دفتری به نام «ترانۀ خوانسار» از آثار او در تهران منتشر شد. در همین اوقات کتاب «تذکرۀ شعرای خوانسار» نیز منتشر شد. بخشی در سال‌های 1337 و 1338 با شادروان شهاب‌الدین لاهوتی گلپایگانی مشاعره‌ای را آغاز نمود که به زبان فارسی و در دو جلد به نام «خرس و خر یا مشاعرۀ دو شاعر» به چاپ رسیده است.