انجمن‌نامه (مجموعه مقالاتی در تاریخ و فرهنگ دزفول): تفاوت میان نسخه‌ها

انجمن‌نامه (مجموعه مقالاتی در تاریخ و فرهنگ دزفول) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۷ فوریهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۴۸

۶۲ بایت اضافه‌شده ، ۲۷ فوریه

بدون خلاصۀ ویرایش

Hbaghizadeh

دیوان‌سالاران، مدیران

۱۴۶٬۰۰۱

ویرایش

@@ خط ۲۸: / خط ۲۸: @@
 ==ساختار==
-کتاب دارای چهار فصل است.
+کتاب دارای چهار بخش و شامل چهارده مقاله است.
 ==گزارش کتاب==
@@ خط ۳۵: / خط ۳۵: @@
 فصل اول کتاب با عنوان «تاریخ» دربرگیرندۀ سه مقاله است. در چکیدۀ مقالۀ اول می‌خوانیم: «وقایع جنگ جهانی اول که بین سالهای 1918 ـ 1914 اتفاق افتاد نه تنها محدود به کشورهای درگیر در جنگ، بلکه سایر کشورها از جمله ایران را به طور مستقیم تحت تأثیر قرار داد. این حادثه، تلخ که در ابتدای قرن بیستم با مرگ میلیون‌ها نفر انسان بیگانۀ همراه برود تا سال‌ها اثرات جبران‌ناپذیری به همراه داشت. ایران با توجه به اینکه اعلام بی‌طرفی کرده بود ولی از طرف دو کشور انگلستان و روسیه مورد هجوم قرار گرفت و به دو قسمت تحت سلطه نیروهای روسی و انگلیسی درآمد. حاصل این چهار سال تجاوز به خاک کشورمان مرگ حدود 7 تا 10 میلیون ایرانی بود که در اثر قحطی، بیماری و کشتار توسط نیروهای متجاوز رقم خورد. این مقاله به بررسی واقیع اجتماعی در جنگ جهانی اول براساس منابع شفاهی در دزفول می‌پردازد».
-فصل دوم کتاب «زندگینامه، شرح حال، خاطرات» است که در این فصل زندگینامه چهار شخصیت به نام‌های استاد محقق آقا کوچک خضریان، شیخ هادی عاملی، دکتر توقیر احمد و حاجی عبدالوهاب مرشد دزفولی همدانی آمده است. در زندگینامه و شرح حال حاجی عبدالوهاب مرشد دزفولی همدانی چنین آمده است: «یکی از بزرگان و فضلایی که از دزفول به شهرهای دیگر مهاجرت نمود و شهرتی یافت عبدالوهاب مرشد دزفولی است. عبدالوهاب دزفولی متخلص به مرشد بود. وی در اوایل سده سیزدهم هجری قمری در دزفول متولد شد. مرشد در سال 1324 هجری قمری در حالی که 95 سال از عمرش می‌گذشت در همدان بدرود زندگی گفت. میرزا عبدالوهاب در آرامگاه باباطاهر مدفون گشت. از وی آثاری به جای مانده که تاکنون به چاپ نرسیده است. از آثار او می‌توان به دیوان اشعار، معارج السالکین و اشترنامه اشاره نمود».
+فصل دوم کتاب «زندگینامه، شرح حال، خاطرات» است که در این فصل زندگینامه چهار شخصیت به نام‌های استاد محقق آقا کوچک خضریان، شیخ هادی عاملی، دکتر توقیر احمد و حاجی عبدالوهاب مرشد دزفولی همدانی آمده است. در زندگینامه و شرح حال حاجی [[عبدالوهاب مرشد دزفولی همدانی]] چنین آمده است: «یکی از بزرگان و فضلایی که از دزفول به شهرهای دیگر مهاجرت نمود و شهرتی یافت عبدالوهاب مرشد دزفولی است. عبدالوهاب دزفولی متخلص به مرشد بود. وی در اوایل سده سیزدهم هجری قمری در دزفول متولد شد. مرشد در سال 1324 هجری قمری در حالی که 95 سال از عمرش می‌گذشت در همدان بدرود زندگی گفت. میرزا عبدالوهاب در آرامگاه [[بابا‌طاهر|باباطاهر]] مدفون گشت. از وی آثاری به جای مانده که تاکنون به چاپ نرسیده است. از آثار او می‌توان به دیوان اشعار، معارج السالکین و اشترنامه اشاره نمود».
 فصل سوم کتاب به عنوان «فرهنگ و تاریخ اجتماعی» است. در این فصل پنج مقاله آورده شده است. در چکیدۀ مقاله «نگاهی به تاریخ تجارت و دادوستد کالا و آشنایی با شخصیت‌های تجاری در دیار دزفول» آمده است: «بازرگانی و رونق بازارهای تجاری از دیرباز یکی از مؤثرترین عامل در اتصال فرهنگ‌ها بین جوامع بشری بوده است. تجار اولین سفیران صادق در نشر و توسعه یک تمدن چه در شهرودیار خویش و یا سایر ملل به شمار می‌آیند. توجه به این مقوله به عنوان یکی از شاهکارهای بالندگی در جوامع نشری اضافه بر فخر و مباهات ملت‌ها برتری در نوع‌دوستی سایر امت‌ها را به دنبال دارد و بیانگر سطح فکر و توسعۀ دید و اندیشه عقلانی مردم یک سرزمین می‌باشد، از جمله این جوامع، مردم شهر و دیار دزفول می‌باشند که براساس منابع متعدد از دیرباز ایشان را به عنوان صاحبان صنعت، دانش و فضل یاد کرده‌اند».
 فصل چهارم با عنوان «مزارات» دربرگیرندۀ دو مقاله در مزارات دزفول است. در چکیدۀ مقالۀ «ابوالعلاء کیست؟» می‌خوانیم: «یکی از بقاع و امازاده‌هایی که در دزفول مدفون و محل رجوع مردم می‌باشد بقعه ابوالعلاء می‌باشد. این بقعه در زمان گذشته یکی از اماکنی بود که مردم اموات خود را در اطراف آن مدفون می‌ساختند و آن منطقه به قبرستان ابوالعلاء شهرت یافته بود. بررسی منابع تاریخی در خصوص ابوالعلاء و شخصیت آن یکی از مواردی است که جهت رفع ابهام‌های تاریخی ضروری می‌نمایند». چکیدۀ تمام مقالات در پایان کتاب آورده شده است.<ref>[https://literaturelib.com/books/3785 پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref>
 ==پانويس ==
 <references />