من غاب عنه المطرب: تفاوت میان نسخه‌ها

'''من غاب عنه المطرب'''، از آثار شاعر، لغوی، کاتب و تاریخ‌نگار ایرانی قرن چهارم و پنجم هجری قمری، [[ابومنصور عبدالملک بن محمد بن اسماعیل ثعالبى نیشابوری]]، مشهور به [[ابومنصور ثعالبی]] (350-429ق)، به بیان مباحثی ادبی، شاعرانه و تاریخی (در قالب نظم و نثر) می‌پردازد که به زعم نویسنده باعث شادی می‌گردد و انسان را از آوازه‌خوانان و نوازندگان بی‌نیاز می‌کند. رئیس بخش ادبیات و نقد ادبی دانشگاه الازهر (مصر)، [[نبوی عبدالواحد شعلان]]، این کتاب را تحقیق و تصحیح کرده و برای آن مقدمه‌ای سودمند و روشمند نوشته و شخصیت و آثار [[ابومنصور ثعالبی]] و همچنین روش اثر حاضر را شناسانده است.

* [[ابومنصور ثعالبی]]، اثر حاضر را کتابی شامل زیبایی‌های الفاظ و معانی لطیف و جالب دانسته است که آدمی را بدون شراب، سرمست می‌کند و به نشاط می‌آورد، بدون آنکه مطرب و نوازنده‌ای در میان باشد...<ref>ر.ک: مقدمه نویسنده، ص3</ref>.

* [[نبوی عبدالواحد شعلان]]، «من غاب عنه المطرب» را از نوع کتاب‌های جیبی و همراه شمرده است که حجمی کم، ولی فایده‌ای بسیار دارد و خوانندگان را به‌سوی خود می‌کشاند و نگارنده‌اش مانع ضایع ‌شدن آثار ادبی مهم و ارزنده روزگار خودش شده است. محقق افزوده است: من توضیحاتی را بر این اثر افزوده‌ام؛ از جمله اینکه شخصیت‌ها و دانشوران را در صورت لزوم معرفی کرده‌ام<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص3-7</ref>.

* محقق مذکور به برخی از انتقادها درباره شخصیت علمی و روش [[ابومنصور ثعالبی]] پاسخ داده است<ref>ر.ک: همان، ص53</ref>.

* نثری در وصف شعر: ابواسحاق صابی در وصف شعر ابوعثمان خالدی گفته است: «شعرٌ يخلط بأجزاء النفس لنفاسته و يكاد يفتن كاتبه لسلاسته»<ref>ر.ک: همان، ص19</ref>؛ یعنی: شعری که به دل می‌نشیند، به‌خاطر نفیس بودنش و گویی که می‌خواهد نویسنده را بفریبد با روان بودنش.