دوران بی‌خبری؛ نخستین گزارش، گنج زیویه و دردنامۀ روستاییان زیویه: تفاوت میان نسخه‌ها

| پیش از =

}}

==ساختار==

کتاب از نه فصل تشکیل شده است.

تقریباً بیش از دو سده که باستان‌شناسی و کاوش در تپه‌ماهورها و سازه‌های باستانی ایران آغاز شده پژوهندگان و کاوشگران بسیاری از کشورهای دور و نزدیک به ویژه از اروپا و آمریکا برای یافتن آثار کهن و تاریخ بشری به این سرزمین روی آورده‌اند و آن‌را مورد کاوش و پژوهش قرار داده‌اند. هر چند که این کاوش‌ها همواره قانونی و رسمی نبوده است و در این بین بسیاری از آثار بدون در نظر گرفتن حق و حقوق تاریخی و فرهنگی مردم ایران به تاراج رفته و در موزه‌های خصوصی دیگران راه یافته و نیز گاهی برخی از آنها بدون اجازه رسمی از دولت‌های وقت ایران از این سرزمین بیرون رفته و دیگر برنگشته است. در پی این کاوش‌ها و یافته‌های آثار باستانی گزارش‌ها و کتاب‌هایی در این زمینه از سوی دانشمندان و پژوهشگران مربوطه نوشته شده است. غم‌انگیزتر آنجایی است که در بسیاری از آنها اشتباهاتی آورده شده که می‌توان گفت که تا حدودی مغرضانه است. البته این تنها مربوط به باستان‌شناسان و پژوهشگران ایرانی و غیرایرانی نبوده، بسیاری از کسان بودند که نه از دانش باستان‌شناسی آگاهی داشتند و نه دانشی دربارۀ فرهنگ و تاریخ ایران، که بدون اجازه دست به تاراج و چپاول آثار کهن فرهنگ و تمدن ایرانی دراز کرده و آن‌را به یغما برده‌اند.

این کتاب گزارشی میدانی و پژوهشی منطقه‌ای از حفاری‌های آثار باستانی زیویه کردستان است که نگارنده شاهد حفاری‌های آن منطقه در دوره پهلوی بوده و گزارشاتی در این خصوص نوشته است. موضوع این گزارش‌ها غارت آثار باستانی و مظاهر تمدن و فرهنگ ایران باستان و بالاخص مناطق باستانی زیویه و قاپلانتو در استان کردستان است. نویسندۀ کتاب درصدد است تا خواننده را با خود به عمق فاجعه و تراژدی تلخ غارت آثار باستانی و خسارت‌های جبران‌ناپذیر ناشی از اقدامات غارتگران مظاهر تمدن و آثار باستانی ایران ببرد تا دریابند که در گوشه و کنار سرزمین کهن و پهناور ایران چه جنایت‌های سازمان‌یافته‌ای توسط غارتگران بین‌المللی آثار باستانی صورت گرفته است.<ref>[https://literaturelib.com/books/3886 پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref>

==پانويس ==

<references />