پرش به محتوا

شرح مثنوی (سبزواری): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'جامى' به 'جامى '
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'جامى' به 'جامى ')
خط ۵۰: خط ۵۰:
#شرح حکیم سبزوارى شامل یکایک ابیات مثنوى نمى‌شود به این معنا که شارح محترم فقط ابیاتى را که به تشخیص خودش مهمّ یا مبهم بوده، برگزیده و به شرح و توضیح آن پرداخته و بقیه اشعار را حتى یاد هم نکرده است؛ بنابراین، باید توجه داشت که کتاب حاضر، شرحى کامل نیست بلکه شرح برگزیده‌اى از اشعار مثنوى است.
#شرح حکیم سبزوارى شامل یکایک ابیات مثنوى نمى‌شود به این معنا که شارح محترم فقط ابیاتى را که به تشخیص خودش مهمّ یا مبهم بوده، برگزیده و به شرح و توضیح آن پرداخته و بقیه اشعار را حتى یاد هم نکرده است؛ بنابراین، باید توجه داشت که کتاب حاضر، شرحى کامل نیست بلکه شرح برگزیده‌اى از اشعار مثنوى است.
#تصحیح دکتر [[مصطفى بروجردى]] چندان کامل و دقیق نیست و برخى بر ایشان اشکال گرفته و برخى از اشتباهاتش را یادآور شده‌اند <ref>ذاکرى، مصطفى، ص56</ref>.
#تصحیح دکتر [[مصطفى بروجردى]] چندان کامل و دقیق نیست و برخى بر ایشان اشکال گرفته و برخى از اشتباهاتش را یادآور شده‌اند <ref>ذاکرى، مصطفى، ص56</ref>.
#نمونه‌اى از نثر دشوار و مطالب فلسفى و عرفانى شارح محترم در شرح این بیت {{شعر}}{{ب|''بشنو از نى چون حکایت مى‌کند''|2=''وز جدائى‌ها شکایت مى‌کند''}}{{پایان شعر}} به خوبى آشکار شده است: ... اطلاق نى بر روح آدمى بر سبیل تشبیه، تشبیهى است حسن. چه نى نایى باشد که اظهر است، و چه نى قلم که عارف جامى، قدس سره، احتمال داده. چه، هر روح ناطقى چه بداند یا نداند چه حکایت‌ها دارد از صفات حق- چه لطفیّه و چه قهریّه- و چه شکایت‌ها دارد از جدایى عالم قدس، ولى غَفَلَه و جَهَلَه گوش شنوا ندارند کلام خود را چه جاى کلام دیگرى را! <ref>متن کتاب، ج 1، ص18</ref>.
#نمونه‌اى از نثر دشوار و مطالب فلسفى و عرفانى شارح محترم در شرح این بیت {{شعر}}{{ب|''بشنو از نى چون حکایت مى‌کند''|2=''وز جدائى‌ها شکایت مى‌کند''}}{{پایان شعر}} به خوبى آشکار شده است: ... اطلاق نى بر روح آدمى بر سبیل تشبیه، تشبیهى است حسن. چه نى نایى باشد که اظهر است، و چه نى قلم که عارف [[جامی، عبدالرحمن|جامى]] ، قدس سره، احتمال داده. چه، هر روح ناطقى چه بداند یا نداند چه حکایت‌ها دارد از صفات حق- چه لطفیّه و چه قهریّه- و چه شکایت‌ها دارد از جدایى عالم قدس، ولى غَفَلَه و جَهَلَه گوش شنوا ندارند کلام خود را چه جاى کلام دیگرى را! <ref>متن کتاب، ج 1، ص18</ref>.
#شارح در شرح این بیت:
#شارح در شرح این بیت:
{{شعر}}{{ب|''ما نبودیم و تقاضامان نبود''|2=''لطف تو ناگفته ما مى‌شنود''}} {{پایان شعر}}
{{شعر}}{{ب|''ما نبودیم و تقاضامان نبود''|2=''لطف تو ناگفته ما مى‌شنود''}} {{پایان شعر}}
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش