نماز تراویح: تفاوت میان نسخه‌ها

مؤلف در بخش بعدى به بيان خلاصه سخنان فقهاى عامّه پرداخته كه از آن جمله كلام ابى قدامه است كه مى‌گويد: نظر ابوعبدالله در اين خصوص بيست ركعت است كه همين قول را نووى و [[ابن حیون، نعمان بن محمد|ابوحنيفه]] و شافعى برگزيده‌اند و مالك سى و شش ركعت گفته و پنداشته كه از دير زمان چنين معمول بوده است، وى به عمل اهل مدينه استناد كرده است.

نماز تراويح بدعتى از خليفه دوم، عنوان بحث بعدى مؤلف است. ايشان مى‌افزايد: آنچه از ظاهر برخى روايات به دست مى‌آيد اين است كه نخستين كسى كه جماعت را در نافله رمضان مرسوم كرد، عمر بن خطاب بود و در زمان پيغمبر(ص) و دوره خلافت ابوبكر چنين چيزى نبوده است، اما عمر با استحسان به اين امر رأى داد و مردم را بدان ترغيب كرد و خود معترف بود كه اين بدعت است، امّا مى‌گفت بدعت خوبى است و خود بدان ملتزم نبوده و در خانه فراداى مى‌خواند؛ چنان‌كه ابى قدامه گفته است: تراويح را به عمر نسبت داده‌اند، زيرا مردم را مأمور ساخت كه با ابى بن كعب به جماعت بخوانند و او چنين كرد.

مؤلف در آخرين بخش كتاب خود به فتواهاى فقهاى عامّه و اماميّه اشاره كرده است.

[[رده:کتاب‌شناسی]]