۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'حسنزاده آملى' به 'حسنزاده آملى ') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
== معرفى اجمالى == | == معرفى اجمالى == | ||
'''رساله لقاء الله'''، از آثار ارزنده عارف بزرگ معاصر، آيتالله [[ملکی تبریزی، جواد بن شفیع|ميرزا جوادآقا ملكى تبريزى]] | '''رساله لقاء الله'''، از آثار ارزنده عارف بزرگ معاصر، آيتالله [[ملکی تبریزی، جواد بن شفیع|ميرزا جوادآقا ملكى تبريزى]] (درگذشته 1304ش) است كه در آن يكى از مهمترين و شورانگيزترين مباحث عرفانى؛ يعنى لقاء الله و ديدار با حضرت حقّ را مورد بحث و بررسى قرار داده است. انتخاب اسم «لقاء اللّه» براى اين كتاب از آيتالله ميرزا خليل كمرهاى است كه از شاگردان برجسته مؤلف بوده است وگرنه خود مؤلف نامى بر آن ننهاده بود و در بعضى منابع و شرح حالها از اين كتاب با عنوان «سير و سلوك» نام بردهاند <ref>رساله لقاء الله، ص 7</ref>. | ||
هرچند اين كتاب به زبان فارسى نوشته شده، ولى عبارات و جملات عربى در آن بسيار است؛ بهطورىكه بايد زبان آن را فارسى - عربى شمرد. | هرچند اين كتاب به زبان فارسى نوشته شده، ولى عبارات و جملات عربى در آن بسيار است؛ بهطورىكه بايد زبان آن را فارسى - عربى شمرد. | ||
خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
كتاب لقاء الله [[ملکی تبریزی، جواد بن شفیع|ميرزا جوادآقا ملكى تبريزى]] | كتاب لقاء الله [[ملکی تبریزی، جواد بن شفیع|ميرزا جوادآقا ملكى تبريزى]] كه در برنامه حاضر مورد استفاده قرار گرفته، نسخهاى جديد است كه در آن رساله مذكور همراه با چهار ضميمه (رساله لقاء الله [[خمینی، روحالله، رهبر انقلاب و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران|امام خمينى]]، رساله لقاء الله علامه فيض كاشانى، نامه عرفانى [[ملکی تبریزی، جواد بن شفیع|ميرزا جوادآقا ملكى تبريزى]] به علامه كمپانى و قصيده لقائيه استاد حسنزاده) در يك مجلد منتشر شده است. بخش اصلى؛ يعنى رساله ارزنده لقاء الله آيتالله ملكى تبريزى، ساختار و تقسيمبندى روشن و منسجمى ندارد و بلكه حتى نويسنده محترم مطالب را عنوانگذارى نيز نكرده و مصحح براى هر مطلب عنوانى از جانب خود برگزيده و در درون كروشه قرار داده است. | ||
== گزارش محتوا == | == گزارش محتوا == | ||
خط ۸۶: | خط ۸۶: | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
بخش ديگر، نامه عرفانى مؤلف به علامه كمپانى است. در اين نامه [[ملکی تبریزی، جواد بن شفیع|ميرزا جوادآقا ملكى تبريزى]] | بخش ديگر، نامه عرفانى مؤلف به علامه كمپانى است. در اين نامه [[ملکی تبریزی، جواد بن شفیع|ميرزا جوادآقا ملكى تبريزى]] دستورالعملهايى براى آيتالله شيخ محمدحسين كمپانى براى سير و سلوك نوشته و توصيههايى براى تربيت عرفانى در شبانهروز مطرح كرده است. چون نفس انسانى تا از عالم مثال خود نگذشته باشد، به عالم عقلى نخواهد رسيد و تا به عالم عقلى نرسد، حقيقت معرفت حاصل نشود و به مطلوبش نخواهد رسيد. روش پيشنهادى [[ملکی تبریزی، جواد بن شفیع|ميرزا جوادآقا ملكى تبريزى]] براى معرفت نفس و رسيدن به مطلوب عرفانى، چنين است: اولا بايد انسان يك مقدار زياده بر معمول تقليل غذا و استراحت بكند تا جنبه حيوانيت كمتر و روحانيّت قوّت بگيرد و ثانيا تا مىتواند ذكر و فكر را ترك نكند كه اين دو جناح سير آسمان معرفت است. او بهويژه بر شبخيزى و تكرار ذكر يونسيّه در سجده و قرائت قرآن به قصد هديه به حضرت ختمىمرتبت(ص) و فكر در باره رحلت از اين دنياى فانى و انديشيدن در باره نيستى تأكيد كرده است و... <ref>همان، ص 269 - 271</ref>. | ||
در پايان، قصيده زيباى لقائيه استاد حسن [[حسنزاده آملی، حسن|حسنزاده آملى]] | در پايان، قصيده زيباى لقائيه استاد حسن [[حسنزاده آملی، حسن|حسنزاده آملى]] به نقل از ديوان ايشان آمده كه در اوايل ذىحجه 1388ق، سروده و با اين بيت آغاز شده است: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|''اى دل بهدر كن از سرت كبر و ريا را''|2=''خواهى اگر بينى جمال كبريا را''}} | {{ب|''اى دل بهدر كن از سرت كبر و ريا را''|2=''خواهى اگر بينى جمال كبريا را''}} |
ویرایش