دوردست؛ زن در ادبیات ایران: زن در آثار محمدعلی جمال‌زاده: تفاوت میان نسخه‌ها

آنجا که نویسنده می‌خواهد نیم دیگر بشریت را بشناسد و بشناساند؛ لحظاتی که نویسنده ناشناخته‌ها را در زن جستجو می‌کند تا شاید در او کشف‌شان کند؛ دورانی که نویسنده دیگر نمی‌تواند جهان را از پشت پلک‌های یک مرد ببیند و با دست‌های یک مرد آن را بکاود؛ آن سال‌هایی که نویسنده مردها را درمانده و ناتوان می‌یابد و زنی که می‌خواهد به واسطۀ وجود او، به کمک و تبانی او زندگی را دریابد، به کمک حس او، غریزۀ او، ادراک او و به مدد توانایی‌های پنهان او به جستجو درافتد. دورانی که نویسنده از مردان به دلیل خودسری و خودکامگی و جاه‌طلبی‌شان روی گردانده، به زنان رو می‌کند؛ شاید به این دلیل که آنها افسون قدرت نمی‌شوند، لذتی در کشف و قدرت نمی‌یابند و در نتیجه به دنبال آن می‌روند، چشم به زندگی و بارورتر کردن آن دارند و نه تسلط بر آن و به این دلیل به بیراهه نمی‌روند، فقط به بار می‌نشینند و بار می‌آورند؛ لحظاتی نادر که این خواست در نویسنده پا گرفته تا با چشمان زن به دنیا بنگرد، هم‌قدم با او شود، همدل‌ و هم‌زبان با او و شریک در سرگذشت او تا به درک و تجربۀ زندگی با همۀ بزرگی و کوچکی‌اش برسد.