۱۴۴٬۵۹۹
ویرایش
جستارهای شاهنامهشناسی و مباحث ادبی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NURجستارهای شاهنامهشناسی و مباحث ادبیJ1.jpg | عنوان =جستارهای شاهنامهشناسی و مباحث ادبی | عنوانهای دیگر = |پدیدآورندگان | پدیدآوران = امیدسالار، محمود (نویسنده) |زبان | زبان = | کد کنگره = | موضوع = |ناشر | ناشر =بنیا...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''جستارهای شاهنامهشناسی و مباحث ادبی''' تألیف محمود | '''جستارهای شاهنامهشناسی و مباحث ادبی''' تألیف [[امیدسالار، محمود|محمود امیدسالار]]، این کتاب دربرگیرندۀ 37 جستار از مقالات پژوهشی دکتر محمود امیدسالار در قلمرو شاهنامهشناسی و دیگر مباحث ادبی زبان فارسی است. این نوشتهها از سال 1361 تا 1379 در دورههای مجلۀ «ایرانشناسی» انتشار یافته و تاریخ انتشار هر یک در صدر مقاله آمده است. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
کتاب در دو بخش تدوین شده است. | کتاب در دو بخش تدوین شده است. | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
این کتاب دربرگیرندۀ 37 جستار از مقالات پژوهشی دکتر محمود امیدسالار در قلمرو شاهنامهشناسی و دیگر مباحث ادبی زبان فارسی است. این نوشتهها از سال 1361 تا 1379 در دورههای مجلۀ «ایرانشناسی» انتشار یافته و تاریخ انتشار هر یک در صدر مقاله آمده است. | این کتاب دربرگیرندۀ 37 جستار از مقالات پژوهشی دکتر [[امیدسالار، محمود|محمود امیدسالار]] در قلمرو شاهنامهشناسی و دیگر مباحث ادبی زبان فارسی است. این نوشتهها از سال 1361 تا 1379 در دورههای مجلۀ «ایرانشناسی» انتشار یافته و تاریخ انتشار هر یک در صدر مقاله آمده است. | ||
نویسنده در زمینههای ادب فارسی بهویژه حماسه و اسطوره و شاهنامه و فرهنگ عامه صاحب بصیرت و ممارست است. او در پژوهشهای خود همیشه منابع و متون اصلی و اساسی (فارسی و عربی» را مورد نظر دارد و در استفاده از منابع ایرانشناسان خارجی به آنها میپردازد که در ردۀ برتر قرار دارند و آرایشان ماندگار و استوار است. | نویسنده در زمینههای ادب فارسی بهویژه حماسه و اسطوره و شاهنامه و فرهنگ عامه صاحب بصیرت و ممارست است. او در پژوهشهای خود همیشه منابع و متون اصلی و اساسی (فارسی و عربی» را مورد نظر دارد و در استفاده از منابع ایرانشناسان خارجی به آنها میپردازد که در ردۀ برتر قرار دارند و آرایشان ماندگار و استوار است. | ||
نوشتههای این کتاب در دو بخش تبویب شده است. بخش اول مقالاتی است که به فردوسی و شاهنامه اختصاص دارد. نویسنده با انتشار بیست مقالۀ دقیق در مباحث شاهنامهشناسی نشان داده که در این قلمرو از متخصصان دقیق، کنجکاو و نکتهیاب است. در این نوشتارها مباحثی همچون خوانش بعضی از واژگان | نوشتههای این کتاب در دو بخش تبویب شده است. بخش اول مقالاتی است که به [[فردوسی، ابوالقاسم|فردوسی]] و [[شاهنامه فردوسی (نشر قطره)|شاهنامه]] اختصاص دارد. نویسنده با انتشار بیست مقالۀ دقیق در مباحث شاهنامهشناسی نشان داده که در این قلمرو از متخصصان دقیق، کنجکاو و نکتهیاب است. در این نوشتارها مباحثی همچون خوانش بعضی از واژگان [[شاهنامه فردوسی (نشر قطره)|شاهنامه]]، نکاتی دربارۀ شاهنامهشناسی، شخصیتهای مختلف شاهنامه و ..... ارائه شده است. | ||
در دومین نوشتار این بخش نویسنده به بررسی ترکیب «ببر بیان» در شاهنامه پرداخته است. این واژه به دو معنی است و در مجموع 21 بار در این کتاب به کار رفته است. چهار مرتبه به معنی نوعی حیوان درنده از قبیل گربههای وحشی مانند شیر و پلنگ و جز آن و هفده مرتبه هم به معنی جامه یا زرهی متعلق به رستم. | در دومین نوشتار این بخش نویسنده به بررسی ترکیب «ببر بیان» در [[شاهنامه فردوسی (نشر قطره)|شاهنامه]] پرداخته است. این واژه به دو معنی است و در مجموع 21 بار در این کتاب به کار رفته است. چهار مرتبه به معنی نوعی حیوان درنده از قبیل گربههای وحشی مانند شیر و پلنگ و جز آن و هفده مرتبه هم به معنی جامه یا زرهی متعلق به رستم. | ||
دومین بخش مقالات مرتبط به مباحث ادبی و چند نقد پژوهشی و تصحیح لغوی کتب مهم است. در این بخش هفده مقاله و نوشتار آمده است. در یکی از مقالات این بخش به کوششهای [[فضلالله مهتدی]] (صبحی) پرداخته شده و نویسنده توانسته نشان بدهد که ارزش نوشتههای صبحی تا چه میزان بوده است. | |||
یکی دیگر از نوشتارهای این بخش دربارۀ متن [[گرشاسبنامه|گرشاسپنامۀ]] [[اسدی طوسی، علی بن احمد|اسدی طوسی]] است. در ابتدای این نوشتار آمده است: «[[گرشاسبنامه|گرشاسپنامۀ]] [[اسدی طوسی، علی بن احمد|اسدی طوسی]] از حیث شیوایی و فصاحت دومین و از نظر داستانسرایی به نظر نگارنده چهارمین منظومۀ حماسی ایران است. چهارمین، از این رو میگویم که بر خلاف [[فردوسی، ابوالقاسم|فردوسی]] و صاحب بهمننامه و کوشنامه که گویا ایرانشاه بن ابی الخیر باشد، و هر دو داستانسرایان بهتری هستند، [[اسدی طوسی، علی بن احمد|اسدی]] گهگاه آنقدر در شیرینکاریهای عروضی و بدیعی فرو میرود که رشتۀ داستان را از دست مینهد و مشغول خودنمایی شاعرانه میشود». (ص 509)<ref>[https://literaturelib.com/books/4302 پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref> | |||
==پانويس == | ==پانويس == | ||
<references /> | <references /> | ||