جنون آباد حیرانی؛ مجموعۀ شعر: تفاوت میان نسخه‌ها

[[واصفی، میربهادر|میربهادر واصفی]] فرزند میرمحمد نبی‌واصف و نوادۀ میرمحمد نبی احقر از میران بدخشان، در چهارم حمل 1316 هـ.ش. در قریۀ سیدهادی غیلاوک تیشکان کشم بدخشان در یک خانوادۀ فرهنگی دیده به جهان گشود. واصفی در خانواده‌ای تولد یافته که اسلاف و گذشتگان و بزرگان و بیشتر اعضای آن شاعر و صاحب دیوان بوده و محیط خانواده‌اش کانون شعرسرایی، طبع‌آزمایی، مثنوی‌خوانی، شهنامه‌خوانی و حافظ و سعدی و بیدل‌خوانی بوده است. او با استعداد خدادادی خویش، از نه‌سالگی به شعرسرایی آغاز می‌کند و مورد تشویق بزرگان قرار می‌گیرد. وی ابتدا تعلیمات دینی، ادبی و فرهنگی را نزد پدر روان‌شادش میرمحمد نبی واصف که ادیب، عارف و شاعر مشهور وقت بوده و صاحب دیوان است، فراگرفت. بعد از آنکه از قریۀ سیدهادی غیلاوک تیشکان به مرکز کشم (مشهد) بدخشان نقل مکان کرده و مسکن گزین شدند، شامل ابتدائیۀ جرشاه بابای کشم شد. در سال 1336 شامل متوسطۀ ابن سینای کابل و سپس شامل دارالمعلمین کابل شد و در سال 1341 به سویۀ بکلوریا فارغ شد. پس از فراغت، ابتدا به حیث معلم در لیسۀ غازی کابل و بعد به حیث معاون و مدیر لیسه‌ها، مفتش و معاون معارف ولایت‌های بدخشان و تخار ایفای وظیفه کرد. در سال 1353 اداره و معارف‌داری را در کشور هندوستان فراگرفت و بعد از آن هم تا نیمۀ سال 1371 وظایف مختلفی را در وزارت‌های معارف، آب و برق و تجارت انجام داده است. وی بعد از سال 1371 به سبب جنگ‌های خانمان‌سوز به بدخشان برمی‌گردد و خانه‌نشین می‌شود. بعد از گذشت دوازده سال دوباره به کابل بازمی‌گردد و در وزارت زراعت به حیث مشاور فرهنگی ایفای وظیفه می‌کند. بعد از آن در مجلۀ «افغان» بی‌سیم به حیث سردبیر و ویراستار کار می‌کند. او در سال 1390 به مجلس سنای کشور راه می‌یابد و تاکنون به حیث سناتور در مجلس بزرگان (مشرانو جرگه) خدمت می‌کند. از او تاکنون سه اثر منتشر شده است. دیوان میربهادر واصفی که بالغ بر 24 هزار بیت شعر دارد؛ سیصد حکایت انتباهی لقمان حکیم که بالغ بر 3700 بیت است و کلیله و دمنۀ منظوم که قریب به 6000 بیت دارد. در این کتاب نیز مجموعه‌ای از غزل‌ها و مثنوی‌های او گردآوری شده است.