مجله استبداد؛ نشریات ایران در عصر مشروطه: تفاوت میان نسخه‌ها

→ تفاوت با ویرایش قدیمی‌تر

مجله استبداد؛ نشریات ایران در عصر مشروطه (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۹ دسامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۳:۱۹

۳۸۴ بایت اضافه‌شده ، سه‌شنبهٔ ‏۱۳:۱۹

جز

جایگزینی متن - ' می ک' به ' می‌ک'

Hbaghizadeh

دیوان‌سالاران، مدیران

۱۴۶٬۴۷۱

ویرایش

@@ خط ۸: / خط ۸: @@
 |زبان
 | زبان =
-| کد کنگره =‏
+| کد کنگره =‏AP ۹۵ ‬/ف۲ق۹‬
-| موضوع =
+| موضوع =اس‍ت‍ب‍داد (م‍ج‍ل‍ه‌),طنز سیاسی ایرانی, ایران -- تاریخ -- انقلاب مشروطه، ۱۳۲۴ - ۱۳۲۷ق. -- نشریات ادواری, ایران -- تاریخ -- انقلاب مشروطه، ۱۳۲۴ - ۱۳۲۷ق. -- لطایف و حکایات
 |ناشر
 | ناشر =تاریخ ایران
@@ خط ۲۵: / خط ۲۵: @@
 | پیش از =
 }}
-'''مجله استبداد؛ نشریات ایران در عصر مشروطه''' به کوشش علی قیصری، این کتاب به عنوان نمونه برای بررسی مطبوعات هجو و طنز سیاسی در دوران مشروطه، به معرفی نشریۀ نسبتاً ناشناخته‌ای موسوم به «مجلۀ استبداد» می‌پردازد و شرح مختصری از 34 شمارۀ آن که بین سال‌های 1325 تا 1326 قمری (1286 شمسی) منتشر می‌شد، ارائه می‌دهد.
+'''مجله استبداد؛ نشریات ایران در عصر مشروطه''' به کوشش [[قیصری، علی|علی قیصری]]، این کتاب به عنوان نمونه برای بررسی مطبوعات هجو و طنز سیاسی در دوران مشروطه، به معرفی نشریۀ نسبتاً ناشناخته‌ای موسوم به «مجلۀ استبداد» می‌پردازد و شرح مختصری از 34 شمارۀ آن که بین سال‌های 1325 تا 1326 قمری (1286 شمسی) منتشر می‌شد، ارائه می‌دهد.
 ==ساختار==
 کتاب از یک پیشگفتار و چهار پیوست تشکیل شده است و در ادامه کتابشناسی آمده و منابع و مراجع فارسی و غیر فارسی در ادامه مطلب آمده و سپس فهرست شماره‌ها و مجموعه شماره‌های مجلۀ استبداد آورده شده است.
@@ خط ۳۱: / خط ۳۱: @@
 دورانی که بلافاصله بعد از انقلاب مشروطۀ ایران آمد، شاهد شکوفایی مطبوعات سیاسی بود. نشریات ادواری این دوره افزون بر گزارش وقایع و بازتاب اخبار داخلی و بین‌المللی، نقش مهمی در ترویج و بحث افکاری داشتند که جنبش مشروطه‌خواهی مطرح کرده بود. شیوه‌ای که این مطبوعات برای بازتاب اندیشه‌های مختلف برمی‌گزیدند تا فضای حدیدی برای بیان عقاید بگشایند، درخور توجه ویژه است.
-ادبیات جنبش مشروطۀ ایران، همانند بسیاری از تحولات و انقلاب‌های مدرن، رگه‌های غنی و متنوعی از هجو و طنز سیاسی را در اشکال گوناگون دربر داشت. مقالات مطبوعاتی، رسالات و اشعار سیاسی مواضع متفاوت و تازه‌ای را در یک موقعیت چند چهره و موقعیت تاریخی بیان می کردند. بر این منوال نگارش هجو و طنز سیاسی را می‌توان در طی دهه‌ای بررسی کرد که هم مبشر آغازهایی نو بود (مانند گسترش سریع رسانه‌های جمعی، رشد افکار عمومی ملی و بین‌المللی، تأثیرات متقابل و وام‌گیری‌ها در زمینۀ هجو و طنز سیاسی، چه در لحن و چه در شکل آن) و هم خبر از فرجام‌هایی می‌داد (مانند پایان وابستگی ضمنی طنز به ادبیات کلاسیک فارسی که دربردارندۀ کنایات و لطایف ادبی ظریفی بود که فهم‌شان تنها در ذهنی و زبانی ساخته و پرداخته می‌شد)؛ آغازها و فرجام‌هایی که معمولاً در پیوند با مفاهیم کلی سنت و مدرنیته نگریسته و بررسی می‌گردند.
+ادبیات جنبش مشروطۀ ایران، همانند بسیاری از تحولات و انقلاب‌های مدرن، رگه‌های غنی و متنوعی از هجو و طنز سیاسی را در اشکال گوناگون دربر داشت. مقالات مطبوعاتی، رسالات و اشعار سیاسی مواضع متفاوت و تازه‌ای را در یک موقعیت چند چهره و موقعیت تاریخی بیان می‌کردند. بر این منوال نگارش هجو و طنز سیاسی را می‌توان در طی دهه‌ای بررسی کرد که هم مبشر آغازهایی نو بود (مانند گسترش سریع رسانه‌های جمعی، رشد افکار عمومی ملی و بین‌المللی، تأثیرات متقابل و وام‌گیری‌ها در زمینۀ هجو و طنز سیاسی، چه در لحن و چه در شکل آن) و هم خبر از فرجام‌هایی می‌داد (مانند پایان وابستگی ضمنی طنز به ادبیات کلاسیک فارسی که دربردارندۀ کنایات و لطایف ادبی ظریفی بود که فهم‌شان تنها در ذهنی و زبانی ساخته و پرداخته می‌شد)؛ آغازها و فرجام‌هایی که معمولاً در پیوند با مفاهیم کلی سنت و مدرنیته نگریسته و بررسی می‌گردند.
 هجو و طنز سیاسی اغلب به وسیلۀ نویسندگان و شاعرانی به کار بسته می‌شد که خواهان تحول و اصلاحات بودند. در واقع گرایش آنها به تحول رهیافت و ذهنیتی پویا به آنان بخشیده بود، ذهنیتی که بسیاری از مخالفانشان اغلب فاقد آن بودند. هجوپردازان مهارت چشمگیری را در رویارویی با موضوعات اجتماعی و فرهنگی عوام به کار می‌گرفتند تا ادعاهای پوچ و مخرب را برملا سازند و به ریشخند آرند و از این راه خوانندگانشان را متحول سازند. همین قضیه در مورد استفاده از کاریکاتور در طنز و هجویه‌های مصور هم صادق بود. در مقابل کسانی که مخالف تحول بودند، اغلب اهل طنز نبودند و در اظهارنظرهایشان از سر خشم به فحاشی متوسل می‌شدند و به طور مستقیم به تحول‌خواهان حمله می‌کردند و آنها را به بی‌اخلاقی، عناد، مکر سیاسی و حتی ارتداد متهم می‌کردند و در نتیجه ناخواسته آب به آسیاب مخالفان خود می‌ریختند.
@@ خط ۵۵: / خط ۵۵: @@
 [[رده:کتاب‌شناسی]]
+[[رده:آثار کلی]]
 [[رده:مقالات(دی) باقی زاده]]
-[[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
+[[رده:مقالات بازبینی شده2 بهمن 1403]]
 [[رده:فاقد اتوماسیون]]