زاد آخرت: تفاوت میان نسخه‌ها

[[غزالی، محمد بن محمد|ابوحامد محمد غزالی]] فقیه شافعی و متکلم و متصوف بزرگ ایرانی، در سال 450 ق. در طابران طوس به دنیا آمد. در کودکی پدرش را از دست داد و به همراه برادرش [[غزالی، احمد بن محمد|احمد]]، تحت سرپرستی احمد رادکانی که خود فقیهی شافعی بود، درآمدند. سال‌های نوجوانی و جوانی را در طوس و جرجان و نیشابور به کسب علم گذرانید و در همان‌جا به خدمت خواجه نظام‌الملک وزیر مقتدر سلجوقیان درآمد و از حمایت‌های او بهره‌مند شد. در سال 484 از سوی او برای تدرس در نظامیۀ بغداد به این شهر فرستاده شد و به مدت چهار سال بر کرسی تدریس نظامیۀ این شهر تکیه زد. در این مدت به مطالعۀ کتاب‌های فلاسفه و عرفا پرداخت تا اینکه پس از یک سلسله تحولات روحی، درس و بحث را در بغداد رها کرد و از آنجا به شام و بیت‌المقدس و حجاز رفت و به زندگی زاهدانه و صوفیانه روی آورد. او پس از یک دهه در سال 498 بار دیگر به بغداد بازگشت و یک سال بعد به شهر خود طوس مراجعت نمود. از آنجا بنا بر الزام و اصرار فخرالملک پسر نظام‌الملک، به نیشابور رفت تا در نظامیۀ آن شهر به تدریس بپردازد. در سال 500 که فخرالملک به قتل رسید، غزالی به طوس بازگشت و در آن شهر مدرسه و خانقاهی برای متصوفه برپا کرد و خود به حفظ قرآن و درس حدیث پرداخت. او سرانجام در چهاردهم جمادی‌الاخر سال 505 در زادگاه خود چشم از جهان فروبست.