۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
قواعد الأصول (نورانی): تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'صاحب كفايه' به 'صاحب كفايه '
جز (جایگزینی متن - ' )' به ')') |
جز (جایگزینی متن - 'صاحب كفايه' به 'صاحب كفايه ') |
||
| خط ۶۳: | خط ۶۳: | ||
به نظر [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|مرحوم آخوند ]]در حروف، وضع، عام و موضوعٌ‌له نيز عام است و حروف با اسماء متناسب با خود، از نظر اصل معنا هيچ فرقى ندارند؛ مثلاً كلمه«مِن»، با لفظ«الابتداء» از نظر معنا متّحدند؛ فقط از نظر كيفيت استعمال تفاوت دارند. در اين رابطه، مرحوم محقق اصفهانى، به نظريه ربط و نسبت و ميرزاى نايينى، به مسلك ايجاديّت و... گرويده‌اند. | به نظر [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|مرحوم آخوند ]]در حروف، وضع، عام و موضوعٌ‌له نيز عام است و حروف با اسماء متناسب با خود، از نظر اصل معنا هيچ فرقى ندارند؛ مثلاً كلمه«مِن»، با لفظ«الابتداء» از نظر معنا متّحدند؛ فقط از نظر كيفيت استعمال تفاوت دارند. در اين رابطه، مرحوم محقق اصفهانى، به نظريه ربط و نسبت و ميرزاى نايينى، به مسلك ايجاديّت و... گرويده‌اند. | ||
آيا دلالت تابع اراده است؟ به نظر مشهور و صاحب كفايه و [[نایینی، محمدحسین|محقق نايينى]] و عراقى و صاحب فصول، دلالت تابع اراده نيست، بلكه ذات معنا، موضوعٌ‌له لفظ است. | آيا دلالت تابع اراده است؟ به نظر مشهور و [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|صاحب كفايه]] و [[نایینی، محمدحسین|محقق نايينى]] و عراقى و صاحب فصول، دلالت تابع اراده نيست، بلكه ذات معنا، موضوعٌ‌له لفظ است. | ||
استعمال لفظ در بيشتر از يك معنا، به نظر مؤلف، محال است، چون تعلق دو لحاظ به ملحوظ واحد و در زمان واحد ممتنع است. | استعمال لفظ در بيشتر از يك معنا، به نظر مؤلف، محال است، چون تعلق دو لحاظ به ملحوظ واحد و در زمان واحد ممتنع است. | ||
| خط ۷۱: | خط ۷۱: | ||
مهم‌ترين مباحث بخش نواهى عبارت است از: متعلق طلب در نهى، بحث اقتضاى نهى از شىء نسبت به فساد آن، اجتماع امر و نهى و ترتّب. | مهم‌ترين مباحث بخش نواهى عبارت است از: متعلق طلب در نهى، بحث اقتضاى نهى از شىء نسبت به فساد آن، اجتماع امر و نهى و ترتّب. | ||
به نظر مشهور، قضاياى شرطيه، به وضع واضع دلالت بر مفهوم دارند، ولى صاحب | به نظر مشهور، قضاياى شرطيه، به وضع واضع دلالت بر مفهوم دارند، ولى [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|صاحب كفايه]] ، بر اين باور است كه قضاياى شرطيه، به حسب وضع ادات شرط و نيز قرينه عامّه دلالت بر مفهوم دارند. | ||
در بخش عام و خاص، الفاظ عموم، حجيّت عام مخصّص در افراد باقى‌مانده، تعقّب عام با ضميرى كه به برخى از افراد آن بازمى‌گردد و... مورد بررسى قرار مى‌گيرد. | در بخش عام و خاص، الفاظ عموم، حجيّت عام مخصّص در افراد باقى‌مانده، تعقّب عام با ضميرى كه به برخى از افراد آن بازمى‌گردد و... مورد بررسى قرار مى‌گيرد. | ||