پرش به محتوا

فرهنگ نام‌های کهن و باستانی استان مازندران: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۲۵: خط ۲۵:
| پیش از =
| پیش از =
}}
}}
'''فرهنگ نام‌های کهن و باستانی استان مازندران''' تألیف مصطفی پاشنگ، 1160 نام کهن و باستانی در استان مازندران شناسایی و ریشه‌یابی شده که در این کتاب گزارش شده است، استواری سخن را گواهی می‌کند.
'''فرهنگ نام‌های کهن و باستانی استان مازندران''' تألیف [[پاشنگ، مصطفی|مصطفی پاشنگ]]، 1160 نام کهن و باستانی در استان مازندران شناسایی و ریشه‌یابی شده که در این کتاب گزارش شده است، استواری سخن را گواهی می‌کند.
==ساختار==
==ساختار==
کتاب در سه بخش تدوین شده است.
کتاب در سه بخش تدوین شده است.
خط ۴۱: خط ۴۱:


در بخش سوم بندهای ذیل گزارش شده است: ایران پیش از هخامنشیان چه نام داشته و دارای چند هزار سال فرهنگ و شهرسانی پیش از هخامنش‌ها بوده است. زبان پارسی در چه روزگارانی به نام زبان رسمی ایران کهن یا ایران پیش از هخامنشیان به جهان کهن شناسانده شده است و کشورهای جهان کهن زبان پارسی را به نام زبان مردم ایران کهن شناخته‌اند. بزرگ‌ترین دوره یا تیرۀ پارسی‌زبان چه کسانی بوده‌اند. آیین مردم دوران کهن سرزمین‌های ایران کهن چه بوده است. زبان پارسی دارای چه ویژگی‌هایی بوده که توانسته به کمتر از نیمی از جهان کهن و باستان گسترش یابد. روش و چارچوب یا دستور زبان ساختن نام‌ها در دوران کهن و باستان چگونه بوده است. از نام‌های کهن و باستان چه نام‌هایی بر جای مانده که امروزه پس از گذشت دو تا هفت هزار سال هنوز به زبان رانده می‌شوند. در دوران کهن و باستان چه پیوندی میان آیین مهر و زبان پارسی بوده است. گزارش‌های بسیار کوتاه از آیین‌ها و رسم‌ها از دیدگاه زبان‌شناسی در دوران کهن و باستان. پاسخی زبان‌شناسانه با تکیه بر پژوهش‌های میدانی و یافته‌های باستان‌شناسی و نام‌های کهن و باستانی به پرسش‌هایی که چون راز در پشت گرد زمان و بی‌مهری بی‌پاسخ مانده است.<ref> [https://literaturelib.com/books/4512 ر.ک: پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref>
در بخش سوم بندهای ذیل گزارش شده است: ایران پیش از هخامنشیان چه نام داشته و دارای چند هزار سال فرهنگ و شهرسانی پیش از هخامنش‌ها بوده است. زبان پارسی در چه روزگارانی به نام زبان رسمی ایران کهن یا ایران پیش از هخامنشیان به جهان کهن شناسانده شده است و کشورهای جهان کهن زبان پارسی را به نام زبان مردم ایران کهن شناخته‌اند. بزرگ‌ترین دوره یا تیرۀ پارسی‌زبان چه کسانی بوده‌اند. آیین مردم دوران کهن سرزمین‌های ایران کهن چه بوده است. زبان پارسی دارای چه ویژگی‌هایی بوده که توانسته به کمتر از نیمی از جهان کهن و باستان گسترش یابد. روش و چارچوب یا دستور زبان ساختن نام‌ها در دوران کهن و باستان چگونه بوده است. از نام‌های کهن و باستان چه نام‌هایی بر جای مانده که امروزه پس از گذشت دو تا هفت هزار سال هنوز به زبان رانده می‌شوند. در دوران کهن و باستان چه پیوندی میان آیین مهر و زبان پارسی بوده است. گزارش‌های بسیار کوتاه از آیین‌ها و رسم‌ها از دیدگاه زبان‌شناسی در دوران کهن و باستان. پاسخی زبان‌شناسانه با تکیه بر پژوهش‌های میدانی و یافته‌های باستان‌شناسی و نام‌های کهن و باستانی به پرسش‌هایی که چون راز در پشت گرد زمان و بی‌مهری بی‌پاسخ مانده است.<ref> [https://literaturelib.com/books/4512 ر.ک: پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref>
==پانويس ==
==پانويس ==
<references />
<references />