۱۴۴٬۷۳۸
ویرایش
دیوان عبدالمجید تبریزی (شاعر سدۀ هشتم قمری) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۲ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۵۴
، ۱۲ دسامبر ۲۰۲۴جایگزینی متن - ' .' به '.'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' .' به '.') |
||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
او در بیتی به نظم و نثر خود اشاره کرده است؛ اما متأسفانه از آثار منثور او نشانی در دست نیست و همین دیوان اشعار از او باقی مانده است. اشعار باقیمانده از [[تبریزی، عبدالمجید|عبدالمجید]] مشتمل بر 4405 بیت قصاید، غزلیات، ترکیببند، قطعات، مثنویات، رباعیات و مفردات است. قصاید او بیشتر جنبۀ مدحی دارد که در ستایش بزرگان و دولتمردان دوران خودش سروده، اما بعضی از آنها را در نعت و ستایش پیامبر اکرم و در عظمت و برتری انسان به عنوان اشرف مخلوقات به نظم کشیده است. | او در بیتی به نظم و نثر خود اشاره کرده است؛ اما متأسفانه از آثار منثور او نشانی در دست نیست و همین دیوان اشعار از او باقی مانده است. اشعار باقیمانده از [[تبریزی، عبدالمجید|عبدالمجید]] مشتمل بر 4405 بیت قصاید، غزلیات، ترکیببند، قطعات، مثنویات، رباعیات و مفردات است. قصاید او بیشتر جنبۀ مدحی دارد که در ستایش بزرگان و دولتمردان دوران خودش سروده، اما بعضی از آنها را در نعت و ستایش پیامبر اکرم و در عظمت و برتری انسان به عنوان اشرف مخلوقات به نظم کشیده است. | ||
غزلیات او عاشقانه است، اما برخی از آنها صبغۀ عرفانی دارد که در مقایسه با شاعران همعصر خود از جمله [[حافظ، شمسالدین محمد|حافظ]] در مرتبۀ پایینتر است. تعداد غزلیات او در این دیوان، 355 غزل در 2763 بیت است. در دیوان او یک ترکیببند 98 بیتی نیز ثبت شده که موضوع آن نعت پیامبر(ص) است. عبدالمجید این شعر را در سن 54 سالگی به نظم کشیده و آرزومند است که به زیارت خانۀ خدا و مرقد مطهر حضرت نبی اکرم(ص) نائل شود. قطعات 22گانۀ [[تبریزی، عبدالمجید|عبدالمجید]] نیز دارای موضوعات متعدد و متنوعی است؛ از جمله توبه کردن از شاعری و عدم تأثیر سخنان خود بر عامۀ مردم، نکوهش دنیا و فانی بودن آن، مفاخره، مدح شیخ اویس و رکنالدین و دیگران، بیان شغل خود، وصف مناظر تبریز و تأسف بر خرابههای آن و ... و تعداد ابیات این قطعات 195 بیت است. | غزلیات او عاشقانه است، اما برخی از آنها صبغۀ عرفانی دارد که در مقایسه با شاعران همعصر خود از جمله [[حافظ، شمسالدین محمد|حافظ]] در مرتبۀ پایینتر است. تعداد غزلیات او در این دیوان، 355 غزل در 2763 بیت است. در دیوان او یک ترکیببند 98 بیتی نیز ثبت شده که موضوع آن نعت پیامبر(ص) است. عبدالمجید این شعر را در سن 54 سالگی به نظم کشیده و آرزومند است که به زیارت خانۀ خدا و مرقد مطهر حضرت نبی اکرم(ص) نائل شود. قطعات 22گانۀ [[تبریزی، عبدالمجید|عبدالمجید]] نیز دارای موضوعات متعدد و متنوعی است؛ از جمله توبه کردن از شاعری و عدم تأثیر سخنان خود بر عامۀ مردم، نکوهش دنیا و فانی بودن آن، مفاخره، مدح شیخ اویس و رکنالدین و دیگران، بیان شغل خود، وصف مناظر تبریز و تأسف بر خرابههای آن و... و تعداد ابیات این قطعات 195 بیت است. | ||
در دیوان او نه مثنوی وجود دارد که در مجموع 558 بیت است. 62 رباعی و تکبیتی نیز از عبدالمجید در دست است که موضوع آن فراق یار و مذمت نفس خود و پشتکردن به روزگار فانی، وصف و زیبایی جمال یار و ... است. | در دیوان او نه مثنوی وجود دارد که در مجموع 558 بیت است. 62 رباعی و تکبیتی نیز از عبدالمجید در دست است که موضوع آن فراق یار و مذمت نفس خود و پشتکردن به روزگار فانی، وصف و زیبایی جمال یار و... است. | ||
تاکنون سه دستنویس از دیوان عبدالمجید تبریزی شناخته شده که هر سه نسخه در کتابخانههای ترکیه محفوظ است. در تکمیل این دیوان افزون بر سه دستنویس، از منابع ادبی و تاریخی دیگر نیز اعم از مجموعهها، جنگها، تذکرهها و ... نیز بهره برده شده است.<ref> [https://literaturelib.com/books/4773 ر.ک: پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref> | تاکنون سه دستنویس از دیوان عبدالمجید تبریزی شناخته شده که هر سه نسخه در کتابخانههای ترکیه محفوظ است. در تکمیل این دیوان افزون بر سه دستنویس، از منابع ادبی و تاریخی دیگر نیز اعم از مجموعهها، جنگها، تذکرهها و... نیز بهره برده شده است.<ref> [https://literaturelib.com/books/4773 ر.ک: پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref> | ||
==پانويس == | ==پانويس == | ||
<references /> | <references /> | ||