بن‌مایه‌های ایرانی در فلسفه سیاسی فارابی: تفاوت میان نسخه‌ها

فصل کلیات شامل یک پرسش‌ و فرضیه‌های فرعی به این شرح است؛ پرسش این است: آیا اندیشۀ سیاسی [[فارابی، محمد بن محمد|فارابی]] می‌تواند ریشه‌هایی در جهان‌بینی ایران باستان داشته باشد؟ برخی پاسخ‌های احتمالی در‌این‌باره را می‌توان چنین برشمرد: اندیشۀ ایرانی تمایل زیادی به آرمانشهرگرایی سیاسی و نوعی الهیات سیاسی این‌جهانی داشته و [[فارابی، محمد بن محمد|فارابی]] نیز بر این سنت رفته است. تفکر ایرانی با یونان باستان و میراث‌خواران آن تبادلات فرهنگی قابل توجهی داشته است.

فصل چهارم ابتدا به شرح‌حال و اوضاع سیاسی ـ اجتماعی فارابی می‌اندازد. زمانه‌ای پرآشوب هم از نظر سیاسی و هم از نظر فرهنگی و فلسفی. وی که در سرزمین‌های تحت سلطۀ جهانی ایرانی رشد یافته بود، برای کشف آنچه با عنوان فلسفۀ یونانی شناخته می‌شد، بغداد و دمشق و مصر را زیر پا گذاشت. وی گرایش‌های نوافلاطونی از فلسفۀ یونان را در سازگاری بیشتری با اندیشه‌های اسلامی و ایرانی خود یافت و بدین ترتیب فلوطین را مورد توجه خاصی قرار داد؛ زیرا وی درصدد طراحی آرمان شهری بود که شهریاری، نمونۀ آرمانی شیعی و سامی حاکم در آن بود. مبانی فلسفۀ سیاسی فارابی از شناخت کیهان و هستی آغاز می‌شود و در امتداد این شناخت، طبقات اجتماعی مورد توجه قرار می‌گیرد و ستون‌های اصلی آرمان‌شهر وی ریخته می‌شود. فارابی می‌توانست اندیشۀ ایرانی را از طریق جهان پس از تسلط اسلام نیز دریافت کرده باشد. وی پس از پالایش به هماهنگ‌کردن تفکر ایرانی با ایده‌های اسلامی ـ سامی و یونانی ـ نوافلاطونی پرداخته است.<ref> [https://literaturelib.com/books/13149 ر.ک: پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref>