القواعد الفقهية (سیستانی): تفاوت میان نسخه‌ها

قاعده فراغ، به معنای حکم به صحت عملی است که درستی آن مشکوک می‌باشد، بعد از فارغ شدن از آن عمل و قاعده تجاوز، به معنای حکم به انجام گرفتن جزء یا شرط مشکوک پس از گذشتن از محل آن است. این دو قاعده، از لحاظ موضوع و اثر، با قواعد دیگر، مرتبط می‌باشند<ref>ر.ک: متن کتاب، ص9</ref>.

قاعده قرعه از قواعد فقهی به معنای رجوع به قرعه برای برطرف شدن تحیر و تردید در مجهولاتی است که برای رفع تردید و تحیر در آنها راهی جز قرعه وجود ندارد. این قاعده، گاهی به‌صورت موضوعیت لحاظ می‌شود، یعنی در صورت عدم وجود مرجح، به‌گونه مرجح و معین اعتباری وضعی اخذ می‌گردد و گاهی به‌صورت کاشفیت، یعنی به‌عنوان آشکارکننده امور واقعی که برای ما مجهول است، اخذ می‌شود<ref>ر.ک: همان، ص107-108</ref>.

این قاعده که از آن به «اصالة السلامه» نیز تعبیر می‌شود، به معنای آن است که اصل اولی در اشیا، سلامت آنها از عیب و نقصان است<ref>ر.ک: همان، ص151</ref>.

قاعده ید که معنای آن، مطلق استیلا و تسلط بر شیء می‌باشد، عبارت است از استیلای معنوی و ملکیت معنوی نسبت به شیء<ref>ر.ک: همان، ص209</ref>.

بحث در مورد این قاعده از جهات زیر دنبال شده است: