۱۱۲٬۶۹۶
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'رده:دی (99)' به '') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'کاشفی، حسین' به 'کاشفی، حسین بن علی') |
||
خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| data-type="authorTeachers" |[[کاشفی، حسین|حسین واعظ کاشفى]] | | data-type="authorTeachers" |[[کاشفی، حسین بن علی|حسین واعظ کاشفى]] | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
از آن به بعد واصفى گاهى به سمت معلمى در خدمت شاه ولى که از امراى جغتایى هرات بود، انجام وظیفه مىنمود و زمانى بهعنوان کاتب در دربار فریدون حسین فرزند سلطان حسین بایقرا مشغول خدمت بود. تا آنجایى که از داستانهای «بدایع الوقایع» استنباط مىشود، واصفى برخلاف رفتار تکلفآمیز خود نسبت به امراى جغتایى، به اعیان اصیل هرات ارادت واقعى داشت. از آن جمله به امیر غیاثالدین محمد و صفیالدین مؤلف «رشحات» و به دیگر نجباى هرات صمیمانه اخلاص مىورزید. | از آن به بعد واصفى گاهى به سمت معلمى در خدمت شاه ولى که از امراى جغتایى هرات بود، انجام وظیفه مىنمود و زمانى بهعنوان کاتب در دربار فریدون حسین فرزند سلطان حسین بایقرا مشغول خدمت بود. تا آنجایى که از داستانهای «بدایع الوقایع» استنباط مىشود، واصفى برخلاف رفتار تکلفآمیز خود نسبت به امراى جغتایى، به اعیان اصیل هرات ارادت واقعى داشت. از آن جمله به امیر غیاثالدین محمد و صفیالدین مؤلف «رشحات» و به دیگر نجباى هرات صمیمانه اخلاص مىورزید. | ||
واصفى بهمرور زمان در پیشه واعظى - که او از شاگردان [[کاشفی، حسین|حسین واعظ کاشفى]] بود - سرآمد اقران شد و در شاعرى نیز مهارت پیدا کرد. | واصفى بهمرور زمان در پیشه واعظى - که او از شاگردان [[کاشفی، حسین بن علی|حسین واعظ کاشفى]] بود - سرآمد اقران شد و در شاعرى نیز مهارت پیدا کرد. | ||
==مهارت شعری واصفی== | ==مهارت شعری واصفی== |